Η ιστορια της

Ιστορία της μοτοσικλέτας...

Η ιστορια της

Δημοσίευσηαπό lord την Δευτ Μαρ 17, 2008 6:12 pm

Όταν πριν από περίπου 120 χρόνια γεννήθηκε το πρώτο δίκυκλο, είχε τέσσερις ρόδες. Σήμερα είναι σύμβολο ελευθερίας και δύναμης.



Το 1885, στον επαρχιακό δρόμο μεταξύ Κάνστατ και Ουντερτουκάιμ, ένα παράξενο μηχανικό ποδήλατο γέμισε καπνό τη γερμανική ύπαιθρο. Το ξύλινο κατασκεύασμα με τις τέσσερις ρόδες -δύο βοηθητικές, σαν των ποδηλάτων- κίνησε την περιέργεια των χωρικών με τον εκκωφαντικό του θόρυβο. Η πρώτη βενζινοκίνητη μοτοσικλέτα είχε γεννηθεί. Αναβάτης της ο Πολ Ντάιμλερ, γιος του εφευρέτη της Γκότλιμπ Ντάιμλερ. Αν και το ταξίδι ήταν μόλις 9,5 χιλιόμετρα, για την εποχή του αποτελούσε τεχνολογικό άλμα.



Φυσικά ο Ντάιμλερ δεν ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να κατασκευάσει μια μηχανή με δύο τροχούς. Το 1869 οι Γάλλοι κατασκευαστές ποδηλάτων Πιερ και Ερνέστ Μισό καθώς και ο μηχανικός Λουί Γκιγιόμ Περό είχαν προσαρμόσει μια ατμομηχανή πάνω σ' ένα ξύλινο ποδήλατο. Το ίδιο έκαναν το 1884 οι Άγγλοι αδερφοί Κόπλαντ, οι οποίοι συναρμολόγησαν ένα ατμοκίνητο ποδήλατο και το οποίο βάφτισαν Πένι Φάρδινγκ, δηλαδή μικρής αξίας.



Σήμερα οι βιομηχανίες μοτοσικλετών κάνουν εκατομμύρια πωλήσεις κάθε χρόνο. Σ' όλο τον κόσμο κυκλοφορούν περισσότερες από εκατό εκατομμύρια μοτοσικλέτες, από τις οποίες τα τριάντα εκατομμύρια βρίσκονται στην Κίνα.


Κουρδιστό μηχανάκι


Μέχρι να φτάσουμε στην κυριαρχία της βενζινοκίνητης μοτοσικλέτας προηγήθηκε μια σειρά εκκεντρικών πειραματισμών. Το Cynophere (Κυνοφόρος) ήταν ένα τρίκυκλο με οπίσθιες ρόδες σαν κλουβιά. Στο εσωτερικό τους έκλειναν ένα ή περισσότερα σκυλιά, τα οποία όταν έτρεχαν μετέδιδαν την κίνηση στο "μισοζώντανο" όχημα.



Τη σκυτάλη πήρε ένα άλλο πρωτότυπο, που διέθετε μηχανισμό με ελατήριο παρόμοιο μ' εκείνον των ρολογιών. Ωστόσο η αυτονομία του ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα, αφού στη συνέχεια έπρεπε να το κουρδίζουν ξανά.



Από τα πρώιμα βήματα δεν έλειψαν και κάποιες οικολογικές προσπάθειες. Το Τandem ήταν η πρώτη ηλεκτροκίνητη μοτοσικλέτα που κατασκευάστηκε το 1897 από κάποιον ονόματι Χούμπερ. Αν και ιδιοφυές στη σύλληψή του, στάθηκε αδύνατο να χρησιμοποιηθεί στην πράξη. Οι μπαταρίες του ήταν πολύ βαριές και παρήγαγαν μικρή ποσότητα ρεύματος. Έτσι το βενζινοκίνητο "παιχνιδάκι" που επινόησε ο Ντάιμλερ αποδείχθηκε η μόνη αξιόπιστη λύση. Μια ολόκληρη βιομηχανία στηρίχτηκε πάνω του και μόλις μέσα σε μία δεκαετία είχε παγκόσμια απήχηση.



Παιδιά του πολέμου



Οι πρώτες αμερικανικές μοτοσικλέτες εμφανίστηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα. Σκοπός τους ήταν να αντικαταστήσουν τα άλογα, ως εκ τούτου έπρεπε να είναι ανθεκτικές και δυνατές για να διανύουν τις τεράστιες αποστάσεις των ΗΠΑ. Σύντομα δύο κατασκευαστικοί οίκοι ξεχώρισαν και κατέκτησαν την αμερικανική αγορά: η Harley-Davidson και η Indian. Αυτές οι μοτοσικλέτες ήταν τόσο απλές, ώστε μπορούσε να τις οδηγήσει ακόμα κι ένας άπειρος αγρότης ή να τις επισκευάσει ο σιδηροτεχνίτης του χωριού.



Αντίθετα, η γερμανική βιομηχανία μοτοσικλέτας στηρίχτηκε στις δοκιμασμένες λύσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η BMW κατασκεύασε πρωτοποριακές μοτοσικλέτες με βάση τα μοντέλα που χρησιμοποίησε το Τρίτο Ράιχ στον πόλεμο. Μέσα σε λίγα χρόνια εδραιώθηκε τόσο στην εσωτερική όσο και στη διεθνή αγορά.



Οι άλλοι ηττημένοι του πολέμου, η Ιαπωνία και η Ιταλία, κατάφεραν κι αυτοί μέσα σε λίγα χρόνια να αποκτήσουν τη δική τους βιομηχανία μοτοσικλετών. Η οικονομική κρίση που ακολούθησε τον πόλεμο δημιούργησε μεγάλη ζήτηση για φτηνά και αξιόπιστα μέσα μεταφοράς. Έτσι στην Ιαπωνία γεννήθηκε το Honda Club, το θρυλικό παπάκι που μεσουρανεί μέχρι και σήμερα. Αντίστοιχα στην Ιταλία κατασκευάστηκε η φινετσάτη Vespa της Piaggio. Αξίζει να αναφέρουμε την περίεργη ιστορία της. Ο Ιταλικός Στρατός είχε παραγγείλει στην εταιρεία χιλιάδες νέα πυροβόλα. Οι προδιαγραφές κατασκευής προέβλεπαν τον εφοδιασμό των πυροβόλων με ρόδες, ώστε να είναι εύκολη η μεταφορά τους. Η κατάληψη της Ιταλίας από τους Γερμανούς ακύρωσε το πρόγραμμα, με αποτέλεσμα οι αποθήκες της Piaggio να κατακλυστούν από χιλιάδες άχρηστες ρόδες. Μετά τη λήξη του πολέμου οι υπεύθυνοι του εργοστασίου σκέφτηκαν να κατασκευάσουν ένα μικρό και εύχρηστο μηχανάκι προσαρμόζοντας σ' αυτό τις ρόδες που περίσσευαν. Έτσι γεννήθηκε ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός θρύλος των δύο τροχών.



Ξυπνάς μέσα μου το ζώο


Γιατί αρέσει τόσο πολύ η μηχανή; Σύμφωνα με τους ειδικούς, η μοτοσικλέτα συμβολίζει την αντρική ζωτική δύναμη και ισχύ. Ένας άντρας πάνω στη μηχανή μπορεί να κάνει κτήμα του κάτι που στην πραγματικότητα δεν του ανήκει: την ταχύτητα, χαρακτηριστικό γνώρισμα του ζωικού κόσμου. Αυτό το επιτυγχάνει χωρίς να βρίσκεται κλεισμένος στις λαμαρίνες ενός αυτοκινήτου. Γι' αυτό το λόγο η μοτοσικλέτα ταυτιζόταν πάντα με την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες, αφού κι εκείνες έχουν τις ίδιες ανάγκες από ψυχολογικής πλευράς.



Έτσι η μοτοσικλέτα δεν είναι απλώς μέσο μεταφοράς, αλλά τρόπος ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι οδηγοί των μηχανών Harley-Davidson, οι οποίοι ιδρύουν λέσχες σε όλο τον κόσμο, κινούνται ομαδικά και ντύνονται με τζιν, μαύρα δερμάτινα τζάκετ και βαριές μπότες. Ο μύθος της Harley-Davidson γεννήθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950. Οι πρώτοι οδηγοί τους ήταν βετεράνοι πιλότοι βομβαρδιστικών, ήρωες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πρώτοι ξένοιαστοι καβαλάρηδες υιοθέτησαν τα χαρακτηριστικά γυαλιά Ray Ban και τα βαριά δερμάτινα τζάκετ και στην πολιτική τους ζωή. Την εικόνα του σκληρού και ανεξάρτητου αναπαρήγαγε το Χόλιγουντ με ταινίες όπως ο Ξένοιαστος Καβαλάρης, με πρωταγωνιστές τους Πίτερ Φόντα και Ντένις Χόπερ. Αν κι έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε, το ίματζ αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου και οι "Χαρλεάδες" όλο και πληθαίνουν.



Γυμνή, βολική ή γρήγορη;


Οι κατηγορίες των σύγχρονων μοτοσικλετών είναι πολλές και αντανακλούν την ιδιοσυγκρασία του ιδιοκτήτη τους. Οι κάστομ, όπως οι Harley-Davidson, έχουν το τιμόνι αρκετά ψηλά και τα πεντάλ μπροστά, ώστε οι αναβάτες να κάθονται πιο βολικά στα ταξίδια τους στις αχανείς αμερικανικές λεωφόρους. Άλλες μηχανές μεγάλου κυβισμού είναι οι εντούρο. Ιδανικές για χωματόδρομους, είναι απόγονοι των μότο κρος, αφού διατηρούν την μπροστινή ρόδα με το ψηλό φτερό. Αν ο υποψήφιος πελάτης δε θέλει να πάρει τα όρη και τα λαγκάδια και να βουτηχτεί στη λάσπη, υπάρχουν και οι ον-οφ. Αυτές οι μηχανές προσφέρουν αξιοπρεπείς δυνατότητες για τις εκτός δρόμου διαδρομές και, παράλληλα, είναι χρήσιμα εργαλεία για τις μετακινήσεις στην πόλη. Τέλος, συναντάμε τις στριτ (δρόμου), οι οποίες ξεχωρίζουν για τις υψηλές τους επιδόσεις. Σ' αυτές ανήκουν και οι νέικεντ (γυμνές), οι οποίες ονομάζονται έτσι γιατί ο κινητήρας τους δεν καλύπτεται από πλαστικά μέρη.



Οι φυλές


Σύμφωνα με τη ΛΕΜΟΤ (Λέσχη Ελλήνων Μοτοσικλετιστών), υπάρχουν δύο κατηγορίες μοτοσικλετιστών. Οι εκ πεποιθήσεως μοτοσικλετιστές και οι εξ ανάγκης. Η πρώτη κατηγορία χρησιμοποιεί τη μοτοσικλέτα για να πηγαίνει στη δουλειά, να τρέχει σε πίστες ή για εκδρομικές εξορμήσεις. Ο εκ πεποιθήσεως μοτοσικλετιστής διαλέγει τη μηχανή που θα αγοράσει βάσει των αναγκών του και επειδή ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχει δύο ή περισσότερες μηχανές και να μην έχει καθόλου αυτοκίνητο. Γενικά ασχολείται με τη μηχανή και συχνά παρακολουθεί μαθήματα ασφαλούς οδήγησης.



Η κατηγορία των εξ ανάγκης μοτοσικλετιστών περιλαμβάνει εκείνους που, παρότι προτιμούν το αυτοκίνητο, πιστεύουν ότι με τη μηχανή μετακινούνται γρηγορότερα. Τα άτομα αυτά ποικίλλουν: από το φοιτητή που δεν μπορεί ακόμα να οδηγήσει αυτοκίνητο μέχρι τον υπάλληλο που βιάζεται να φτάσει στη δουλειά του. "Συχνά οι συγκεκριμένοι οδηγοί αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου" υποστηρίζει ο κ. Τάκης Κανελλόπουλος, πρόεδρος της ΛΕΜΟΤ. Και διευκρινίζει: "Αγοράζουν ένα οποιοδήποτε μηχανάκι είτε βάσει των λιγοστών τους γνώσεων είτε επειδή τους αρέσει οπτικά. Φορούν ένα κράνος και ορμάνε ανάμεσα στα αυτοκίνητα νομίζοντας ότι είναι ασφαλείς". Σκοπός τους είναι να ελίσσονται καλύτερα στην κίνηση ή, αν μένουν στην εξοχή, να καλύπτουν τις αποστάσεις από το ένα μέρος στο άλλο πρακτικά και γρήγορα.

Ένα πάντως είναι σίγουρο: δεν υπάρχουν σκληροπυρηνικοί μοτοσικλετιστές. Μάλιστα στην οργανωμένη μοτοκίνηση δεν υφίσταται καν ο όρος "μηχανόβιος". Ο κ. Κανελλόπουλος εξηγεί: "Ο όρος μπορεί να γίνει εν μέρει δεκτός όσο ο μοτοσικλετιστής βρίσκεται πάνω στη μηχανή. Όταν κατέβει είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι. Δεν αγοράζει μόνο πέτσινα".



Υπαίθρια πάρτι



Οι λάτρεις των δικύκλων έχουν τα δικά τους ξεχωριστά ραντεβού. Όπου υπάρχουν μοτοσικλετιστές διοργανώνονται και μοτοσυγκεντρώσεις. Το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα, αφού κάθε βδομάδα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και εξορμήσεις στην επαρχία. Πρόκειται για εκδρομές αναψυχής στις οποίες μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε, άσχετα από το αν είναι μέλος κάποιας λέσχης ή έχει μηχανή. Στις συγκεντρώσεις οι παρευρισκόμενοι δε συζητούν μόνο για κυλίνδρους και αναρτήσεις. Επιδίδονται σε δραστηριότητες που ποικίλλουν: από πτώση αλεξίπτωτου μέχρι ράφτινγκ. Το κόστος εξαρτάται από τον προορισμό, τις μέρες διαμονής και το τι ψυχαγωγία θα επιλέξει κάποιος. Η ΛΕΜΟΤ διοργάνωσε την 8η Χειμερινή Πανελλήνια Συγκέντρωση Μοτοσικλετιστών στις 28-30 Νοεμβρίου στο Δίδυμο Ερμιονίδας. Στη διάρκειά της πραγματοποιήθηκαν δοκιμές μοτοσικλετών, έκθεση κλασικής μοτοσικλέτας, παρουσίαση διαφανειών, συζητήσεις, θεατρική παράσταση και ζωντανή μουσική. Ασφαλώς δεν έλειψαν τα μαρσαρίσματα και η μυρωδιά της βενζίνης.



Τον προηγούμενο χρόνο η Harley-Davidson διοργάνωσε τις πιο θεαματικές συγκεντρώσεις σε όλο τον κόσμο για να γιορτάσει έναν αιώνα ζωής. Το κορυφαίο γεγονός έλαβε χώρα στις 31 Αυγούστου στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ, όπου συμμετείχαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι και 200.000 μοτοσικλέτες. Δε θα ήταν έκπληξη αν ο "βρυχηθμός" 200.000 μονοκύλινδρων θηρίων καταγραφόταν από κάποιο σεισμολογικό ινστιτούτο...



Αδρεναλίνη



Στον αντίποδα των μοτοσυγκεντρώσεων βρίσκονται οι εκδηλώσεις για πιο τολμηρούς αναβάτες, αγώνες εξαιρετικά επικίνδυνοι που δοκιμάζουν τα όρια μηχανών και ανθρώπων. Τέτοιος είναι το Tourist Trophy που πραγματοποιείται στη νήσο Μαν της Αγγλίας. Εκεί κάθε Ιούνιο εκατοντάδες μοτοσικλετιστές κάθε εθνικότητας, χωρισμένοι σε διαφορετικές κατηγορίες, αγωνίζονται σε μια ακραία διαδρομή 66 χιλιομέτρων.



Όμως ο απόλυτος αγώνας ακούει στο όνομα Παρίσι-Ντακάρ. Παρά την ονομασία, εδώ και χρόνια ο τερματισμός δε γίνεται στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης. Πρόκειται για τον πιο απαιτητικό και ριψοκίνδυνο αγώνα, που συγκεντρώνει την προσοχή όλου του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Καθένας που διαθέτει οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς -αυτοκίνητο, φορτηγό ή μηχανή- μπορεί να λάβει μέρος. Η φετινή διαδρομή, από τη Μασσαλία ως το Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου διήρκεσε δεκαοχτώ μέρες και τα πληρώματα κάλυψαν απόσταση 8.552 χιλιομέτρων. Δυστυχώς, τα ατυχήματα δε λείπουν και συχνά κάποιοι αναβάτες χάνουν τη ζωή τους καταμεσής της ερήμου.


Απο το bikerpassion..
Άβαταρ μέλους
lord
Συχνό Μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 2682
Εγγραφή: Δευτ Οκτ 09, 2006 11:08 pm
Τοποθεσία: ΠΑΤΡΑ
Ονομα χρήστη: ΑΡΗΣ
Μοντέλο: APRILIA TUONO R 08
Κυβικά: 1000

Δημοσίευσηαπό Dimitris την Δευτ Μαρ 17, 2008 10:21 pm

Ωραίο ιστορικό, σε ευχαριστούμε Άρη! Που να το ήξερε ο Ντάιμλερ...που να το ήξερε...τι θα προκαλούσε η εφεύρεσή του...
Moderator of Motocikleta.Gr

Moto Guzzi Breva V1100 2006
Moto Guzzi Le Mans V11 2003
Moto Guzzi World Club

The way the "V" is meant to be...



Δημοπρασίες Αγάπης ! Δεν έχεις ακόμα την κάρτα μέλους ? Δες τι χάνεις !
Άβαταρ μέλους
Dimitris
Παλαιό Μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 7897
Εγγραφή: Τετ Αύγ 30, 2006 8:11 pm
Τοποθεσία: Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, Καλαμαριά
Μοντέλο: Moto Guzzi 1100 Breva 2006 ABS, V11 Le Mans 2003, 1100 sport 1998
Κυβικά: 1100

Δημοσίευσηαπό lord την Δευτ Μαρ 17, 2008 11:33 pm

μας εκανε ζημια....αχ! :smt055 :smt055 :smt055
Άβαταρ μέλους
lord
Συχνό Μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 2682
Εγγραφή: Δευτ Οκτ 09, 2006 11:08 pm
Τοποθεσία: ΠΑΤΡΑ
Ονομα χρήστη: ΑΡΗΣ
Μοντέλο: APRILIA TUONO R 08
Κυβικά: 1000


Επιστροφή στο Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ !

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 0 επισκέπτες


cron