Το ξενοδοχείο που έμεινα στο Βελιγράδι λέγεται PARK και διαθέτει και κλειστό φυλασσόμενο parking έναντι συμβολικού τιμήματος (περίπου 5€ νομίζω). Στο ίδιο ξενοδοχείο έμειναν και οι φίλοι μου που έκαναν το ταξίδι προς Ουγγαρία (που δεν κάθησε να πάμε μαζί) και έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι. Εγώ δυστυχώς το βρήκα μέτριο σαν ξενοδοχείο και πιο συγκεκριμένα το δωμάτιο που μου έδωσαν ήταν μάλλον κακό. Ούτε κέφι να διαμαρτυρηθώ είχα, ούτε όρεξη για καβγάδες και έτσι έκανα την κορόϊδα (έ! ήμουν κιόλας αφού πλήρωσα 60€ για τέτοιο δωμάτιο). Απλά είπα να σας ενημερώσω, ώστε αν κάποιος κάποτε πάει κατά κει να έχει το νού του.
Άποψη της εισόδου του ξενοδοχείου στο Βελιγράδι:
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Ήταν λοιπόν Δευτέρα 9 Αυγούστου και τρίτη ημέρα του ταξιδιού μου. Το πρόγραμμα σήμερα είχε Αυστρία και συγκεκριμένα Klagenfurt, σε ένα ταξίδι μέσω Κροατίας και Σλοβενίας. Ξεκίνησα από το ξενοδοχείο, στο κέντρο του Βελιγραδίου. Τι φωτογραφίες να πάρεις από το πραγματικά απέραντο και πανέμορφο Βελιγράδι, όταν ο χρόνος σου είναι περιορισμένος και τα μέρη που θέλεις να φωτογραφίσεις αμέτρητα;
Βγήκα στην εθνική οδό προς Κροατία και Ζάγκρεμπ. Επιτέλους δρόμος, μετά την εμπειρία της Αλβανίας (κυρίως) και του Μαυροβουνίου. Στο δρόμο γινόνταν έργα και η κίνηση ήταν αρκετή. Πλήρωσα 3,5€ σε διόδια συνολικά, αλλά η απόσταση που διάνυσα ήταν μεγάλη. Πλησιάζοντας στα σύνορα της Κροατίας σταμάτησα σε ένα βενζινάδικο για να φουλάρω, προκειμένου να μειώσω κατά το δυνατό τα χρήματα που θα έπρεπε να "αλλάξω" στην Κροατία. Ενημερωτικά,σας λέω ότι το εθνικό νόμισμα της Σερβίας είναι το δηνάριο (100 δηνάρια περίπου ένα ΕΥΡΩ, ενώ της Κροατίας το Kuna με σχέση περίπου 1/13 με το ΕΥΡΩ). Τα βενζινάδικα σε όλες τις χώρες που πέρασα (η Αλβανία εξαιρείται) ήταν μια όαση, όπου εύρισκες σχεδόν τα πάντα και μπορούσε ο ταξιδιώτης να ξεκουραστεί. Καθαρά, μεγάλα, άνετα και συνήθως με προσωπικό πολύ εξυπηρετικό. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία λειτουργούν με σύστημα self service όσο αφορά το φουλάρισμα με καύσιμο και ο πελάτης πηγαίνει μετά στο ταμείο και πληρώνει. Στο συγκεκριμένο βενζινάδικο βρήκα και τα τσιγάρα μου με 110 δηνάρια (1,10€) το πακέτο, τη στιγμή που στην πατρίδα τα πληρώνω 3,80€ οπότε πήρα 2 κούτες. Θα έπαιρνα παραπάνω αλλά δεν είχα πραγματικά που να τα βάλω.
Uploaded with ImageShack.us
Μετά από λίγο μπήκα Κροατία. Μου φάνηκε όμορφη χώρα, περιποιημένη και καθαρή και δρόμους πολύ καλούς. Όσο προχωρά το ταξίδι οι δρόμοι βελτιώνονται. Ούτε στην Κροατία χρειάστηκε τελικά να αλλάξω χρήματα (€ σε Kuna) είτε γιατί έπαιρναν ΕΥΡΩ είτε γιατί που και που χρησιμοποιούσα και την πιστωτική μου κάρτα. Πλήρωσα 8,50€ σε διόδια με την πιστωτική κάρτα, γρήγορα και άνετα. Οι γύφτοι οι Κροάτες είχαν και διόδια (0,43€) ακριβώς πριν τα σύνορα της Σλοβενίας.
Στο δρόμο τώρα μου δόθηκε η δυνατότητα να πατήσω λίγο γκάζι παραπάνω. Όταν οι δρόμοι είναι τόσο φαρδείς (2 ή 3 λωρίδες ανά κατεύθυνση με ενδιάμεσο διάζωμα) τότε ο μόνος τρόπος για να μη βαρεθείς είναι να αρχίσεις να δοκιμάζεις την τελική σου ταχύτητα. Χτύπησα κάτι ξεγυρισμένες 200άρες με τα σαμάρια παρακαλώ, τα οποία ήταν σταθερότατα, αλλά από την αγωνία μου από καιρό σε καιρό άπλωνα το χέρι μου και τα χάιδευα για να δω αν είναι ακόμη στη θέση τους. Και εκεί που έτρεχα άρχισα να σκέφτομαι, πως ελέγχουν τις τροχαίες παραβάσεις οι Κροάτες μπάτσοι. Πήγα λοιπόν σιγότερα, προσπαθώντας να εντοπίσω κάμερες ταχύτητας, αλλά το αετήσιο μάτι μου εξασκημένο τέλεια στο ελληνικό οδικό δίκτυο δεν εντόπισε τίποτα επιλήψιμο. Σταμάτησα σε ένα βενζινάδικο για να φουλάρω και πήρα την απάντηση στο ερώτημά μου: Οι Κροάτες μπάτσοι, έχουν συμβατικά αυτοκίνητα, εφοδιασμένα με κάμερες ταχύτητας κολλημένες στο εμπρός τζάμι του αυτοκινήτου και αν σε πιάσουν να κάνεις μαγκιές σε σταματούν για τη λυπητερή. Στο βενζινάδικο που σταμάτησα, πράγματι ήταν ένα τέτοιο μπατσικό, Audi παρακαλώ ψιλοφτιαγμένο, με φαρδιά λάστιχα και ανάλογο ζαντικό και "ζωγράφιζαν" ένα φουκαρά παραβάτη. Φεύγοντας από το βενζινάδικο υποψιασμένος πλέον, πήγαινα σαφώς σιγότερα, άλλωστε το όριο ταχύτητας ήταν και 130χλμ/ώρα αν θυμάμαι καλά. Έλα που με έτρωγε όμως να πάω γρηγορότερα γιατί είχα δρόμο πολύ να κάνω! Έτσι ακολούθησα άλλη τακτική. Πήρα από πίσω μερικούς καυλοτίμονους Κροάτες, έτσι ώστε αν τους σταμάταγαν τα μπατσικά εγώ να τη βγάλω καθαρή. Αυτοί πάλι βλέποντας να ακολουθώ, μου έκαναν χώρο να τους προσπεράσω, αλλά ευγενικότατα αρνιόμουνα να χάσω το λαγό που με οδηγούσε με ασφάλεια.
Να τι αντίκρυσα μπαίνοντας Κροατία:
Uploaded with ImageShack.us
Φωτο σε βενζινάδικο στην Κροατία:
Uploaded with ImageShack.us
Έτσι, χωρίς απρόοπτα έφτασα στα σύνορα της Σλοβενίας. Με το που μπαίνεις Σλοβενία, άάάάάάλλοος αέρας ρε παιδί μου. Ευρώπη λέμε. Από τώρα και μετά τα πάντα είναι πιό κυριλέ, σε τάξη πάντα, καθαρά και ακριβότερα βεβαίως - βεβαίως. Πλήρωσα και 7,50€ για μια βινιέτα 7 ημερών και σε ένα βενζινάδικο που σταμάτησα διαπίστωσα ότι στην Ελλάδα είμαστε ακριβότεροι σε όλα. Σκέτη απελπισία είμαστε καθώς ούτε καλύτεροι είμαστε (σε παροχή υπηρεσιών) αλλά ούτε και φθηνότεροι.
Η Σλοβενία ρε παιδιά!!!!!!!! Απίστευτοι δρόμοι, σε υπεράριστη κατάσταση, γραφικοί ταυτόχρονα, μέσα σε πράσινο περιβάλλον, καθαρότατοι και γρήγοροι. Δυστυχώς δεν πήγα Λουμπλιάνα που το ήθελα πολύ, γιατί χρονικά δεν έβγαινε. Το ήξερα από την αρχή ότι ο δρόμος που επέλεξα να ακολουθήσω περνούσε από μέρη που δεν είχα ξαναεπισκεφθεί, που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό αποτελεί και λίγο παγίδα, γιατί θέλοντας να δεις τα μέρη αυτά, ξεστρατίζεις και εύκολα βγαίνεις εκτός προγράμματος. Αλλιώς δεν τα βλέπεις και μένεις απλά με το παράπονο. Πέρασα λοιπόν έξω από τη Λουμπλιάνα και κατευθύνθηκα προς Klagenfurt.
Φωτο από τα σύνορα Σλοβενίας Κροατίας
βενζινάδικο στη Σλοβενία
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
Στα σύνορα Σλοβενίας - Αυστρίας έπαθα λίγο πλάκα από το τοπίο, που ήταν πανέμορφο και επιβλητικότατο. Βεβαίως λόγω Ευρώπης οι συνοριακοί σταθμοί έχουν εγκαταληφθεί και έστεκαν εκεί έρημοι. Κατέβηκα από τη μηχανή και πήρα μερικές φωτο. Τι να συλλάβει και ο έρμος ο φακός από την τόση φυσική ομορφιά; Συνηδειτοποίησα, ότι οι φωτογραφίες που έπαιρνα σκοπό είχαν να προσπαθήσουν να μου θυμίσουν τη μαγεία που αντίκρυσα και τα συναισθήματα που μου δημιούργησαν, τα οποία δυστυχώς ούτε φυλακίζονται ούτε σε χαρτί αποτυπώνονται.
Πάρτε μια ιδέα:
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us