Motocikleta.Gr

Tdmrider έγραψε:

Theo έγραψε:

Tdmrider έγραψε:Προσωπικά, η αίσθηση όταν είμαι μόνος με τη μηχανή δεν συγκρίνεται. Είμαι ελεύθερος να κάνω οτι θέλω και να οδηγήσω όπως θέλω, να αφήσω τον εαυτό μου να χαρεί την κάθε στιγμή. Όταν είσαι με παρέα, ένα μικρό κομμάτι της σκέψης αφαιρείται από μηχανή οπότε θα δώσω ένα προβάδισμα στη μοναχική βόλτα.

καλά εσύ από βόλτες άλλο τίποτα........

ρε θα σε σκοτώσω καμία μέρα.....

Πάμε έως Ξυλόκαστρο για καφέ ρε boy!!!!

σε έχω αφήσει πίσω....10.000 χλμ το μοτόρι....πάω για service.....σε 4,5 μήνες!!

Η βόλτα δεν ορίζεται αναγκαστικά με την μεγάλη απόσταση. Δεν υπάρχει καλίτερη βόλτα από αυτή που θα πάρεις την καλή σου για βόλτα μέχρι το Σούνιο μετά από μια κουραστική μέρα, νομίζω.

kαλά τώρα....άσε τα μελό και πάμε να τα ανοίξουμε λίγο να δούμε και τι άλλαξε με φίλτρο-εξάτμιση!!

Μιλώ από τεχνικού ενδιαφέροντος ότι πρέπει να πάμε μακρινή βόλτα!! hehe

απο τεχνικου ενδιαφέροντος

το σιγουρο ειναι οτι στην καλητερη εχεις χασει τελική και η εκτη δεν θα σου γεμιζει ψιλά

ποσες φορές το εχω πεί

η φιλτρο ή εξατμιση

οχι και τα δυο μαζι χωρις powercommander στα ψεκαστα

και τα δυο μαζι κανουν φασαρια περισσοτερη αλλα απο επιδοσεις εχεις χασει !!

rc31 έγραψε:απο τεχνικου ενδιαφέροντος

το σιγουρο ειναι οτι στην καλητερη εχεις χασει τελική και η εκτη δεν θα σου γεμιζει ψιλά

ποσες φορές το εχω πεί

η φιλτρο ή εξατμιση

οχι και τα δυο μαζι χωρις powercommander στα ψεκαστα

και τα δυο μαζι κανουν φασαρια περισσοτερη αλλα απο επιδοσεις εχεις χασει !!

to PC III θα είναι το δωράκι της τα Χριστούγεννα!!

Παρέα;;;;... αλήθεια πότε είμαστε πραγματικά παρέα;

Ακόμα και με συνεπιβάτη, όταν πηγαίνεις με 120-140 και έχεις κράνος κλειστό, ούτε και τότε έχεις παρέα... απλά έχεις ενα όγκο πίσω που κουβαλάς πάνω στην μηχανή. Αν δεν έχεις και είναι απλά άλλοι συνοδοιπόροι, τότε απλά πηγαίνεις και πάλι μόνος σου , απλά ακολουθείς άλλα οχήματα.

Στην ουσία η παρέα με άλλους , είναι στα διαλείματα των διαδρομών.

Η μηχανή, είναι απο μόνη της, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ προνόμιο του αναβάτη. Είναι τόσο ερωτική γιατί προσφέρει 1-προς-1 συνδυασμό μηχανής και αναβάτη. Όλη η συγκέντρωση είναι εκεί .. πάνω στον μπροστινό τροχό και την μπαριέρα που ορίζουν το τι κατεύθυνση θα πάρεις πάνω στο μηχανικό άτι. Αν υπάρχουν άλλοι που είναι στην ίδια διαδρομή, θα τους δούμε εκεί....αν οχι... τότε το ταξίδι είναι μεταξύ του αναβάτη και της μηχανής.

Gandalf

Gandalf έγραψε:Παρέα;;;;... αλήθεια πότε είμαστε πραγματικά παρέα;

Ακόμα και με συνεπιβάτη, όταν πηγαίνεις με 120-140 και έχεις κράνος κλειστό, ούτε και τότε έχεις παρέα... απλά έχεις ενα όγκο πίσω που κουβαλάς πάνω στην μηχανή. Αν δεν έχεις και είναι απλά άλλοι συνοδοιπόροι, τότε απλά πηγαίνεις και πάλι μόνος σου , απλά ακολουθείς άλλα οχήματα.

Στην ουσία η παρέα με άλλους , είναι στα διαλείματα των διαδρομών.

Gandalf

Μπορεί έχοντας συνεπιβάτη και με τα κράνη κλειστά η επικοινωνία να είναι περιορισμένη αλλά και πάλι η επικοινωνία πάλι υπάρχει. Είναι επικοινωνία των σωμάτων καταρχήν και κατά δεύτερον επικοινωνία με νοήματα με το ένα χέρι. Υπάρχει ολόκληρος κώδικας επικοινωνίας με συνθήματα που μπορεί να κάνει την βόλτα με συνεπιβάτη πραγματικά ευχάριστη. Να υποδείξει ο ένας στον άλλο μιά όμορφη εικόνα στο τοπίο, το πέρασμα από λίμνες, γέφυρες ή το πιο απλό να σε συντροφεύει ένα λαμπρό φεγγάρι με αποτέλεσμα να συνδέσεις την διαδρομή και τις υπέροχες εικόνες με τον συνεπιβάτη σου και να τις ανακαλείς μια ζωή...

Από την άλλη μια στριφτερή διαδρομή μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα με έναν έμπειρο συνεπιβάτη όταν καταλαβαίνεις σαν οδηγός πως οι κινήσεις του σώματός του είναι σωστές και πλήρως εναρμονισμένες με τις δικές σου και με της μηχανής. Πιστέυω πως αυτή η αίσθηση της "συνεργασίας" είναι απολαυστική εμπειρία....

Με άλλα λόγια πιστέυω πως η μηχανή φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους που την αγαπούν και πως δεν είναι απαραίτητα μοναχικό "άθλημα"...

Τί να πει κανείς και για τις ολοένα και περισσότερο εξελισσόμενες ενδοεπικοινωνίες.........

Dimitris έγραψε:Από την άλλη μια στριφτερή διαδρομή μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα με έναν έμπειρο συνεπιβάτη όταν καταλαβαίνεις σαν οδηγός πως οι κινήσεις του σώματός του είναι σωστές και πλήρως εναρμονισμένες με τις δικές σου και με της μηχανής. Πιστέυω πως αυτή η αίσθηση της "συνεργασίας" είναι απολαυστική εμπειρία....

Απο όλα-όλα-όλα όσα διαβάσα θα μπορούσα να συμφωνήσω με το παραπάνω.
Η αίσθηση αυτή πραγματικά είναι κάτι ξεχωριστό ...

Gandalf έγραψε:Παρέα;;;;... αλήθεια πότε είμαστε πραγματικά παρέα;

Ακόμα και με συνεπιβάτη, όταν πηγαίνεις με 120-140 και έχεις κράνος κλειστό, ούτε και τότε έχεις παρέα... απλά έχεις ενα όγκο πίσω που κουβαλάς πάνω στην μηχανή. Αν δεν έχεις και είναι απλά άλλοι συνοδοιπόροι, τότε απλά πηγαίνεις και πάλι μόνος σου , απλά ακολουθείς άλλα οχήματα.

Στην ουσία η παρέα με άλλους , είναι στα διαλείματα των διαδρομών.

Η μηχανή, είναι απο μόνη της, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ προνόμιο του αναβάτη. Είναι τόσο ερωτική γιατί προσφέρει 1-προς-1 συνδυασμό μηχανής και αναβάτη. Όλη η συγκέντρωση είναι εκεί .. πάνω στον μπροστινό τροχό και την μπαριέρα που ορίζουν το τι κατεύθυνση θα πάρεις πάνω στο μηχανικό άτι. Αν υπάρχουν άλλοι που είναι στην ίδια διαδρομή, θα τους δούμε εκεί....αν οχι... τότε το ταξίδι είναι μεταξύ του αναβάτη και της μηχανής.

Gandalf

+1000000

Dimitris...

Σεβαστή η άποψη σου...

Αλλά για μένα , αν δεν είναι κάτι πολύ "καλό" θηλυκής φύσης σαν συνεπιβάτης , το "επαφή σωμάτων" δεν μου θυμίζει κάτι γλυκό... μάλλον περιττό βάρος σε κουβάλημα μου κάνει, που δεν με αφήνει να απολαύσω την διαδρομή.

Για το αν έχω παρέα έμπειρο σε μηχανή μπροστά σε στριφτερή διαδρομή... αυτό δεν είναι αληθινή παρέα,... δεν μιλάς , ούτε επικοινωνείς μαζί του. Απλά είσαι στην ίδια ρότα με εκείνον.. .τίποτα παραπάνω.

Η μηχανή , μας κάνει τόσο "ερωτοχτυπημένους" ακριβώς επειδή 1 προς 1. Είναι αποκλειστική σχέση σε επίπεδα , "τρελής ζήλειας" (ποιός δίνει το όχημα του σε τρίτο με ευκολία;...ή όπως θα έδινε το τιμόνι του αυτοκινήτου του; )

Είναι ενα όχημα που παίρνει ζωή , όταν είμαστε πάνω του , απο εκεί που ήταν απλά συνοθύλευμα ακίνητων μετάλλων και ελαστικών. Μόλις παίρνει μπρος και ακούγεται ο βρυχηθμός της "καρδιάς" του , που στο άκουσμα του, το μυαλο περνάει στην σφαίρα την αγαλίασης και της απόλαυσης των χιλιομέτρων που θα έρθουν.

Εκεί που θα τελειώνει ο γκρί δράκος της ασφάλτου, και στο τέλος της ανάσας του θα είναι ενα θολό τοπίο στην ομίχλη, μιας ψηλής κορυφής, ή στον κόκκινα χρωματισμένο ουρανό ενός ηλιοβασσιλέματος στο τέλος του ορίζοντα.

Πως είναι δυνατόν αυτές τις εικόνες και την αίσθηση να την νιώσεις μαζί με κάποιον/κάποια ενω η μηχανή κινείται...;;;

Είναι προσωπικές και μοναχικές εμπειρίες...

Gandalf

Gandalf έγραψε:
Πως είναι δυνατόν αυτές τις εικόνες και την αίσθηση να την νιώσεις μαζί με κάποιον/κάποια ενω η μηχανή κινείται...;;;

Είναι προσωπικές και μοναχικές εμπειρίες...

Gandalf

Φίλε Gandalf όσο εύκολα μπορεί να διίστανται οι απόψεις μας άλλο τόσο εύκολα βρίσκω πως από προσωπική και μοναχική εμπειρία, η οδήγηση της μηχανής μπορεί να χαρίσει σπάνιες "παρείστικες" εκδρομές και εμπειρίες επιβάτη και συνεπιβάτη...Η ουσιαστική επικοινωνία δεν χρειάζεται απαραίτητα κα την ομιλία...
....άλλωστε το τραγουδάνε και οι Depeche Mode..."enjoy the silence"...άντε εγώ να προσθέσω..."enjoy while my motor is breaking the silence....do you feel me?.."

Το οτι έχουμε διαφορετικές απόψεις δείχνει πως είμαστε στο σωστό δρόμο....η ζωή δεν είναι βαρετή....


Φιλικά


Δημήτρης

Τις πιο πολλες φορες μονος γουσταρω

Είμαι κοινωνικό άτομο και γουστάρω να πηγαίνω βολτούλες με παρέα...

Είναι φορές που θέλω να είμαι μόνος
Θέλω να είμαι μόνος με τη φύση
Θέλω να είμαι μόνος με το δρόμο
Θέλω να είμαι μόνος με τη μηχανή

Θέλω να είμαι ξένοιαστος . . . .

Αυτές τις στιγμές ενσωματώνεσαι με όλα τα παραπάνω, νιώθεις ένα με αυτά
και ταξιδεύεις. . . . . . .

Αχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ (μου έλειψε μια τέτοια στιγμή) . . . . .

παιδια εγω πιστευω οτι η μηχανη η ιδια ειναι η καλιτερη παρεα.μην νομισετε ομως οτι ειμαι αντικοινωνικος με αυτο που λεω.

Paidia kai ta 2 exoun tin dikia tous fasi...pote protimas na eisai me pareoula kai pote na eisai monos kai na kaneis oti thes

Εδώ και 6-7 χρόνια ,95 % βόλτες και ταξίδια με την σύζυγο πάντα στο πίσω μέρος της σέλας, και γουστάρουμε με τρέλα........Τα ζούμε όλα μαζί και ας είναι χωρίς λόγια,άλλωστε πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά.........Οι υπότιτλοι πέφτουν στον καφέ της στάσης που κάνεις.....
Γουστάρω πάντως όπως και να χει......Αρκεί να μαι πάνω στη σέλα,και το κέφι μου το κάνω.......

sotokan έγραψε:Εδώ και 6-7 χρόνια ,95 % βόλτες και ταξίδια με την σύζυγο πάντα στο πίσω μέρος της σέλας, και γουστάρουμε με τρέλα........Τα ζούμε όλα μαζί και ας είναι χωρίς λόγια,άλλωστε πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά.........Οι υπότιτλοι πέφτουν στον καφέ της στάσης που κάνεις.....
Γουστάρω πάντως όπως και να χει......Αρκεί να μαι πάνω στη σέλα,και το κέφι μου το κάνω.......

+10000000000

Dimitris έγραψε:
Από την άλλη μια στριφτερή διαδρομή μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα με έναν έμπειρο συνεπιβάτη όταν καταλαβαίνεις σαν οδηγός πως οι κινήσεις του σώματός του είναι σωστές και πλήρως εναρμονισμένες με τις δικές σου και με της μηχανής. Πιστέυω πως αυτή η αίσθηση της "συνεργασίας" είναι απολαυστική εμπειρία....

H μηχανη αλλοτε ειναι μοναχικη σχεση 1-1, και αλλοτε επιζητας την παρεα καποιου συνοδοιπορου που θα μοιραστειτε στιγμες και στον προορισμο θα πιειτε μαζι ενα ζεστο καφε για να ζεσταθειτε και να μιλατε για οσα ειδατε...

Για εμενα ειναι και οι δυο καταστασεις. Αναλογα με την διαθεση και την στιγμη...

Αλλα θα ηθελα να σταθω λιγο παραπανω σε αυτο που ειπε ο Δημητρης πιο πριν.
Πραγματικα η συμμετοχη ενος εμπειρου συνεπιβατη σε μια γρηγορη διαδρομη ειναι μια απολαυση σπανια και εξαιρετικη! Πριν λιγο καιρο πηγα στην αγαπημενη μου διαδρομη Επιδαυρος/Stork και ξεκινοντας απο Λουτρακι εξηγησα καποια πραγματα στην συνεπιβατη και το πως να λειτουργει στις στροφες.
Η απολαυση του συγχρονισμου κινησεων ηταν το κατι αλλο... Και το χαμογελο στο τελος της διαδρομης ακομα μεγαλυτερο!

Νίκο καταρχήν το οτι διάβασες αυτό το post σημαίνει πως διαβάζεις όλα τα post, ακόμα κι αν αυτά εχουν γραφτεί μήνες πριν, πράγμα που σημαίνει πως σου αρέσει να την "ψάχνεις"...

Πραγματικά το οτι αφιερώνεις χρόνο σε κάτι τέτοιο δίνει νόημα στο club.


Σε ότι αφορά την παραπάνω "αίσθηση" και "συνεργασία" με τον/ην συνεπιβάτη, εγώ θα σου πώ απλά πως σε ζηλεύω ( ) γιατί από τότε που η θερμοκρασία έπεσε κάτω από τους 17 βαθμούς Κελσίου το ταίρι μου με "άφησε" μοναχό να καβαλάω την μοτοσικλέτα, μέχρι πάλι να ανθήσουν τα λουλούδια....(έγινα και ποιητικός τρομάρα μου)..


Να είσαι πάντα καλά και πάντα όρθιος!!