Tου σαλονιού και του αλωνιού, αλλά πάντα του αλλουνού
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Ιουν 29, 2008 3:59 pm
Η Moto Morini τώρα που ήπιε το ελιξήριο της καρπερότητας αμολάει παιδιά ασταμάτητα. Τα τελευταία της φυντάνια είναι δύο διδυμάκια που μοιράζονται αδιαμαρτύρητα το γνωστό V2 87 μοιρών και 1187 κυβικών που παίζει μπαλαντέρ σ΄όλα τα μπολονεζάκια μέχρι τώρα, βγάζουν τη φωνή τους από τις ίδιες μονόμπαντες εξατμίσεις, φόρανε ίδια σετ ρουχαλάκια σε άλλα χρώματα, πατάνε και τα δυο σε παλιομοδίτικους ακτινωτούς τροχούς, σαν παλια κάτασπρα σπορτέξ ένα πράμα... και κάπου εδώ ο καθένας στη μεριά του και στους φίλους του.
Το Sport με την παραδοσιακή αγγλοαγωνιστική πρασινοκίτρινη διχρωμία, που την είδε να τη φοράνε κάτι παλιά Lotus και του γυάλισε, και το καθαρά street,.. ή καλύτερα strada τώρα που το ξανασκέφτομαι, στήσιμο, κάνει παιχνίδι σε στριφτερούς δρόμους ψάχνοντας για παρέα, αλλά και καβγά, τα Ducati Sportclassic και Triumph Thruxton ... ενώ από το τέρμα της στροφής κοντοζυγώνει και το Guzzi V7. Πιο μαζεμένο αυτό, απ΄τα παιδιά που βάζαμε τερματοφύλακες μικροί. Του΄χει δώσει άλλους τρόπους η μάνα του.
Το άλλο, το Scrambler, πιο αλητάκι από κάποια ώρα και μέτα θα βαρεθεί το μελίσσι και θα το κόψει έξω απ΄το δρόμο να παίξει,να λερωθεί, τόσο απενοχοποιημένα όσο μόνο τα παιδιά και τα εντούρα το μπορούνε,να βρει κανένα ήσυχο ξέφωτο ν΄αράξει ή καμμιά δυτικοθωρρούσα καβάτζα για σπέσιαλ ηλιοβασίλεμα,.. παρέα με την άλλη τη σιγανοπαπαδίτσα που όλο κάπου χώνεται κι αυτή και κουρνιάζει. Το Τriumph το Scrambler γεια!
Όλους αυτουνούς βέβαια, τα δύο ιταλάκια τους έχουν ζαβολέψει, γιατί στο παιχνίδι απάνω έχουν να πετάξουν και 117 αλογάκια,.. να το κάνουν το εφτάπετρο, τι εφτά; εκατόν δεκα εφτά πετραδάκια να το κάνουν μια κι έξω. Αλλά δε βαριέσαι, δεν βάζουν τα δύο τα Μωρίνια χαζομπούληδες στις σέλες τους.
Πλάκα- πλάκα, κάτι τέτοιοι μεταξύ μας, αντί να κοιτάνε όλη την ώρα πως θα πάρουν κανένα αιμοβόρο superbike με δυνατότητες που τους πέφτουν πέντε νούμερα φαρδύτερες... Αντί κάτι άλλοι να τα σκάνε για τροφαντά μαστόδοντα με πυξίδες και χάρτες και μπρίκια για να ψήσεις καφέ στο Μπουρούντι, μόνο και μόνο για να πάνε για καφέ στο Μπουρνάζι... Αντί κάτι παράλλοι να ψωνίζουν ότι κι ο διπλανός τους από καταδιωκτική φοβία μήπως κάνουν καμμιά λάθος κίνηση, έτσι και κοιτάξουν παραπέρα, λες και ψάχνουν τον καλό τον ένα τον πλαστικό για τα ξύγκια της γυναίκας τους, να΄χει φτάσει να' χουμε δυο- τρία best-sellers, τύφλα να' χει ο Dan Brown, κι από κει και πέρα το χάος... Αν όλοι αυτοί, όλοι εμείς κοιτάγαμε περισσότερο τι θέλουμε, τι κάνουμε και τι μπορούμε, αν ρωτούσαμε ίσως λέω και τις συντρόφους μας, που μας παρείζουν στους δυο τροχούς απάνω και τους ζουν κι αυτές απ΄το κατόπι,... Αν δεν ευαγγελιζόμασταν μονάχα τους ειδικούς των στοιχημάτων και κυρίως το πως μας κοιτάζει ο διπλάνός στο διπλανό τραπέζι της καφετέριας , γμω το χρηματιστήριο των ανθρωπίνων αξιων μου μέσα, τότε ίσως άξια μηχανάκια σαν τα μωρά Morini και τα άλλα της ιστορίας, να έβρισκαν πιο εύκολα το δρόμο τους στους δρόμους μας.
... Πάω να ασημώσω το καινούργιο μηχανάκι του φίλου μου,.. πήρε, λέει, VStrom εξήμισυ.
Τουλάχιστον, θα κεράσει παγωτό.
Το Sport με την παραδοσιακή αγγλοαγωνιστική πρασινοκίτρινη διχρωμία, που την είδε να τη φοράνε κάτι παλιά Lotus και του γυάλισε, και το καθαρά street,.. ή καλύτερα strada τώρα που το ξανασκέφτομαι, στήσιμο, κάνει παιχνίδι σε στριφτερούς δρόμους ψάχνοντας για παρέα, αλλά και καβγά, τα Ducati Sportclassic και Triumph Thruxton ... ενώ από το τέρμα της στροφής κοντοζυγώνει και το Guzzi V7. Πιο μαζεμένο αυτό, απ΄τα παιδιά που βάζαμε τερματοφύλακες μικροί. Του΄χει δώσει άλλους τρόπους η μάνα του.
Το άλλο, το Scrambler, πιο αλητάκι από κάποια ώρα και μέτα θα βαρεθεί το μελίσσι και θα το κόψει έξω απ΄το δρόμο να παίξει,να λερωθεί, τόσο απενοχοποιημένα όσο μόνο τα παιδιά και τα εντούρα το μπορούνε,να βρει κανένα ήσυχο ξέφωτο ν΄αράξει ή καμμιά δυτικοθωρρούσα καβάτζα για σπέσιαλ ηλιοβασίλεμα,.. παρέα με την άλλη τη σιγανοπαπαδίτσα που όλο κάπου χώνεται κι αυτή και κουρνιάζει. Το Τriumph το Scrambler γεια!
Όλους αυτουνούς βέβαια, τα δύο ιταλάκια τους έχουν ζαβολέψει, γιατί στο παιχνίδι απάνω έχουν να πετάξουν και 117 αλογάκια,.. να το κάνουν το εφτάπετρο, τι εφτά; εκατόν δεκα εφτά πετραδάκια να το κάνουν μια κι έξω. Αλλά δε βαριέσαι, δεν βάζουν τα δύο τα Μωρίνια χαζομπούληδες στις σέλες τους.
Πλάκα- πλάκα, κάτι τέτοιοι μεταξύ μας, αντί να κοιτάνε όλη την ώρα πως θα πάρουν κανένα αιμοβόρο superbike με δυνατότητες που τους πέφτουν πέντε νούμερα φαρδύτερες... Αντί κάτι άλλοι να τα σκάνε για τροφαντά μαστόδοντα με πυξίδες και χάρτες και μπρίκια για να ψήσεις καφέ στο Μπουρούντι, μόνο και μόνο για να πάνε για καφέ στο Μπουρνάζι... Αντί κάτι παράλλοι να ψωνίζουν ότι κι ο διπλανός τους από καταδιωκτική φοβία μήπως κάνουν καμμιά λάθος κίνηση, έτσι και κοιτάξουν παραπέρα, λες και ψάχνουν τον καλό τον ένα τον πλαστικό για τα ξύγκια της γυναίκας τους, να΄χει φτάσει να' χουμε δυο- τρία best-sellers, τύφλα να' χει ο Dan Brown, κι από κει και πέρα το χάος... Αν όλοι αυτοί, όλοι εμείς κοιτάγαμε περισσότερο τι θέλουμε, τι κάνουμε και τι μπορούμε, αν ρωτούσαμε ίσως λέω και τις συντρόφους μας, που μας παρείζουν στους δυο τροχούς απάνω και τους ζουν κι αυτές απ΄το κατόπι,... Αν δεν ευαγγελιζόμασταν μονάχα τους ειδικούς των στοιχημάτων και κυρίως το πως μας κοιτάζει ο διπλάνός στο διπλανό τραπέζι της καφετέριας , γμω το χρηματιστήριο των ανθρωπίνων αξιων μου μέσα, τότε ίσως άξια μηχανάκια σαν τα μωρά Morini και τα άλλα της ιστορίας, να έβρισκαν πιο εύκολα το δρόμο τους στους δρόμους μας.
... Πάω να ασημώσω το καινούργιο μηχανάκι του φίλου μου,.. πήρε, λέει, VStrom εξήμισυ.
Τουλάχιστον, θα κεράσει παγωτό.