Σελίδα 1 από 1

ΤΑ ΔΙΣΚΟΦΡΕΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Κυρ Απρ 12, 2009 6:07 pm
από iliasRC31
Τα δισκόφρενα είναι βασικός εξοπλισμός ασφάλειας. Αν και αποτελούν ένα μικρό κομμάτι μίας μοτοσικλέτας, οι σημερινοί δίσκοι μπορεί να είναι ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο τεχνολογικό θαύμα. Πρέπει να περιστρέφονται σε ψηλές στροφές, να αντέχουν τεράστιες δυνάμεις και απίστευτες θερμοκρασίες, και να συνεχίζουν να δουλεύουν κάτω απο δύσκολες, υγρές και σκονισμένες συνθήκες.

Πολλοί αναβάτες πιστεύουν ότι η τεχνολογία των δίσκων, σημείωσε με τα χρόνια, μικρότερη πρόοδο σε σχέση με άλλα τμήματα μίας μηχανής, αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Είναι γεγονός ότι η τεχνολογία των δίσκων έχει σημειώσει μεγάλη ανάπτυξη, και η βελτίωση στο φρενάρισμα είναι εμφανής. Τα δισκόφρενα είναι πλέον standard εξοπλισμός σε όλες σχεδόν τις σημερινές μοτοσικλέτες και στα scooters , και απο την πρώτη παρουσίασή τους στην Honda CB 750 Four που έφερε επανάσταση, η εξέλιξή τους δεν σταμάτησε ποτέ. Ο δίσκος παραμένει πάντα δίσκος, όσον αφορά την επιφάνειά του, ξέρουμε όμως τί κρύβεται απο πίσω, γνωρίζουμε το υλικό κατασκευής των δίσκων και τους λόγους και τις μεθόδους που αυτοί κατασκευάζονται ; Από την ημέρα που η Honda πρώτη παρουσίασε τα δισκόφρενα σε μοτοσικλέτα, η τεχνολογική πρόοδος οδήγησε στην ανάπτυξη διαφορετικών τύπων δίσκων για κάθε μοντέλο μηχανής, με αποτέλεσμα να συναντάμε σήμερα μία αρκετά μεγάλη ποικιλία σε αυτόν τον τομέα.

Ο απλούστερος είναι ο απλός συμπαγής δίσκος . Δεν είναι παρά ένας ατσάλινος δίσκος στερεωμένος στην πλήμνη του τροχού, περιστρέφεται ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα τακάκια που εφαρμόζουν δυνάμεις προκαλούμενες απο τα έμβολα της κάθε δαγκάνας. Τα πρώτα δισκόφρενα δεν ήταν καν διάτρητα. Οι τρύπες εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως, όταν οι σχεδιαστές διαπίστωσαν την αισθητά βελτιωμένη απόδοση των φρένων. Γιατί όμως ; Οι διάτρητοι ενσωματώνουν αρκετά πλεονεκτήματα, σε στεγνές συνθήκες βοηθούν στη διατήρηση του δίσκου κρύου (διότι οι εσωτερικές επιφάνειες κάθε τρύπας αποβάλλουν τη θερμότητα), καθώς επίσης και οι μικροσκοπικές γωνίες σε κάθε τρύπα αυξάνουν τον συντελεστή τριβής μεταξύ δίσκου και υλικού τριβής, καθαρίζοντας παράλληλα και τα τακάκια. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χαραγμένους δίσκους, που έχουν εγκοπές στην επιφάνειά τους, οι οποίες ξεκινούν απο το κέντρο και εκτείνονται προς την περιφέρεια. Τρύπημα και χάραγμα είναι ακόμη πιο αποτελεσματικά και στο βρεγμένο, γιατί οι τρύπες και οι εγκοπές, διασπάνε το φιλμ νερού που σχηματίζεται ανάμεσα στα τακάκια και το δίσκο, που έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση του συντελεστή τριβής και επομένως την πτώση της αποτελεσματικότητας των φρένων.

Οι κοφτερές ακμές, λειτουργούν σαν μικροσκοπικές λεπίδες που καθαρίζουν το νερό και τη βρωμιά απο τα τακάκια, διατηρώντας πάντα την αποτελεσματικότητά τους στο μέγιστο βαθμό, με επίπτωση όμως την μείωση της ζωής τους Οι σταθεροί δίσκοι όμως είναι κατάλληλοι για μικρές μηχανές, με μικρές τελικές ταχύτητες. Αυτό συμβαίνει διότι τη στιγμή που τα τακάκια πιέζονται πάνω στον δίσκο, αναπόφευκτα προκαλούν ένα σημαντικό ποσοστό αποσχηματισμού της επιφάνειάς του, καθώς διαμορφώνουν την επιφάνειά του σύμφωνα με τη δική τους. Η δύναμη που απαιτείται για τον συγκεκριμένο αποσχηματισμό μοιραία κοστίζει σε συνολική απώλεια φρεναρίσματος.

Οι σχεδιαστές βρήκαν τη λύση στο πρόβλημα με τη δημιουργώντας τις«αιωρούμενες δαγκάνες» (που γλιστρούν κατά μήκος ενός άξονα κάθετου στην επιφάνεια του δίσκου) και αργότερα τους «αιωρούμενους δίσκους» Οι «αιωρούμενοι δίσκοι» δεν είναι σταθερά βιδωμένοι πάνω στην πλήμνη του τροχού, αλλά πάνω σε μία σειρά απο πιρτσίνια, που επιτρέπουν στον δίσκο μία, ως ένα βαθμό, κάθετη κίνηση. Η κίνηση αυτή επιτρέπει στο δίσκο να ταιριάξει απόλυτα με την επιφάνεια του τακακιού, αυξάνοντας έτσι την συνολική αποτελεσματικότητα στο φρενάρισμα. Οι μοντέρνες μηχανές και ειδικά τα sport μοντέλα επιδόσεων, χρησιμοποιούν κατά κόρον «αιωρούμενους δίσκους», για να πετύχουν την μέγιστη δυνατή απόδοση. Υπάρχουν ωστόσο αρκετές παραλλαγές αυτής της κατηγορίας φρένων.

Οι «περιφερειακοί» δίσκοι για παράδειγμα, είναι η τελευταία μόδα. Ενσωματώνουν αρκετά πλεονεκτήματα (πέρα απο την ελκυστική εμφάνιση) Το ειδικό τους σχήμα περιορίζει τον αποσχηματισμό λόγω θερμότητας και οι επιφάνειές τους λειτουργούν σαν τρύπες και εγκοπές, εξασφαλίζοντας καλύτερη επιφάνεια επαφής με τα τακάκια διατηρώντας τα πάντα καθαρά. Οι περιφερειακοί δίσκοι βρίσκουν όλο και περισσότερο εφαρμογή στις off - road μηχανές όπου εκεί η λάσπη είναι βασικός ανασταλτικός παράγοντας, και είναι απολύτως απαραίτητη η διατήρηση των δίσκων πάντα καθαρών. Επίσης επειδή έχει αφαιρεθεί υλικό απο τις εξωτερικές τους επιφάνειες, ο ι περιφερειακοί δίσκοι είναι ελαφρύτεροι, με αποτέλεσμα να υπάρχει μικρότερη περιστρεφόμενη μάζα, πράγμα που συντελεί στην βελτίωση του κρατήματος. Είναι προφανές ότι μεγαλύτεροι δίσκοι σημαίνει και μεγαλύτερη δύναμη φρεναρίσματος. Είναι επίσης προφανές ότι μεγαλύτεροι (άρα και βαρύτεροι) δίσκοι, έχουν αρνητική επίπτωση στο κράτημα. Η λύση στο συγκεκριμένο δίλημμα είναι οι δίσκοι «στο περίγραμμα» του τροχού, ή αλλιώς «περιμετρικοί δίσκοι», όπου ο δίσκος δεν στηρίζεται πλέον στην πλήμνη του τροχού, αλλά στο περίγραμμα ή στην περίμετρό του. Η τοποθέτηση στην περίμετρο, εξοικονομεί μεγάλη προσαρτώμενη μάζα στην πλήμνη του τροχού. Πρακτικά η μόνη μεταλλική μάζα που χρησιμοποιείται σε αυτή τη διάταξη, είναι εκείνη που βρίσκεται ανάμεσα στα τακάκια. Οι περιμετρικοί δίσκοι είναι σημαντικά μεγαλύτεροι σε διάμετρο απο τους κλασσικούς στον κέντρο του τροχού, και παρέχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη στο φρενάρισμα. Οι περιμετρικοί δίσκοι είναι πολύ στη μόδα σήμερα στις «φτιαγμένες», μηχανές, κυρίως λόγω της εντυπωσιακής τους εμφάνισης.

Οι «τμηματικοί δίσκοι» τύπου «μαργαρίτας» αποτελούν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον κόσμο των αγώνων. Σκοπός τους είναι να ενισχύσουν την δύναμη φρεναρίσματος όταν άλλοι λόγοι (όπως οι κανονισμοί) καθιστούν απαγορευτική την αύξηση της διαμέτρου. Οι «τμηματικοί δίσκοι», φτάνουν την εφαρμογή του τρυπήματος και της χάραξης στα άκρα: ακτινωτές εγκοπές με εξογκωμένα άκρα πρακτικά «σχίζουν» τα τακάκια κάθε φορά που περνάνε ανάμεσά τους, δημιουργώντας έτσι μία απίστευτα αποτελεσματική, έως και βίαιη, δύναμη φρεναρίσματος, ιδανική για συνθήκες αγώνα.