Μέτσοβο, η όμορφη κωμόπολη της Πίνδου, κινείται πλέον στους δρόμους της ανανέωσης, που συμφιλιώνει το παρελθόν με το μέλλον.

Οι νεωτερισμοί έρχονται να βοηθήσουν την παράδοση να προβάλλει το άλλο της πρόσωπο, αυτό που είναι δεκτικό και πρόσφορο σε ό,τι καινούριο και δημιουργικό.

Η εξελικτική πορεία της παράδοσης δεν είναι σχήμα οξύμωρο.

Μέσα από το πέρασμά της στους αιώνες, σήμερα αποκτά μια άλλη αίγλη, μια ευελιξία με την οποία πλησιάζει τους σύγχρονους ανθρώπους, που διψούν για το καινούριο, τείνοντας γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος.

Πιστό στην παράδοση, αλλά και πρόσφορο σε νέες ιδέες το Ίδρυμα ΕΓΝΑΤΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ αρχικά δημιούργησε το ηλεκτρονικό δίκτυο ενημέρωσης Epirus Connection (www.epcon.gr) για την Ήπειρο και πρόσφατα τον παρόντα δικτυακό κόμβο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να αντλήσει πληροφορίες για το γραφικό Μέτσοβο.

Γενική περιγραφή της περιοχής του Δήμου Μετσόβου:
Ο Δήμος Μετσόβου περιλαμβάνει τα Δημοτικά Διαμερίσματα Μετσόβου, Ανηλίου, Ανθοχωρίου και Βοτονοσίου, έχει έκταση περίπου 200.000 στρέμματα και πληθυσμό περίπου 6.000 κατοίκους.

Βόρεια συνορεύει με το Νομό Γρεβενών, ανατολικά και νοτιοανατολικά με το Νομό Τρικάλων και δυτικά και νοτιοδυτικά με το υπόλοιπο τμήμα του νομού Ιωαννίνων.

Έδρα του Δήμου είναι το Μέτσοβο, χτισμένο σε υψόμετρο 1.200 μ. στο μεταίχμιο των ορίων Ηπείρου, Θεσσαλίας και Δυτ. Μακεδονίας.

Απέναντι από το Μέτσοβο είναι χτισμένο το Ανήλιο, νοτιότερα το Ανθοχώρι και απέναντί του το Βοτονόσι δίπλα στο Μετσοβίτικο ποταμό και κατά μήκος της εθνικής οδού Ιωαννίνων – Τρικάλων.

Ο Δήμος καλύπτει τις νότιες απολήξεις της βόρειας Πίνδου και απλώνεται ανάμεσα σε δύο από τα υψηλότερα όρη της Ηπείρου, το όρος Μαυροβούνι στα βόρεια (υψ. 2.160 μ.) και το όρος Λάκμος ή Περιστέρι στα νότια (υψ. 2.295 μ.).

Το έδαφος είναι ιδιαίτερα ορεινό με έντονες εδαφικές εξάρσεις και πολλά δάση όπου βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη της πανίδας της χώρας μας.

Το υδρογραφικό δίκτυο της περιοχής είναι πλούσιο. Εδώ πηγάζει ο Αώος που σχηματίζει την ομώνυμη τεχνητή λίμνη που ρέει βόρεια και μέσω Αλβανίας χύνεται στην Αδριατική, ο Άραχθος που ρέει νότια και χύνεται στον Αμβρακικό κόλπο, ο Πηνειός κ.α.

Το κλίμα είναι ηπειρωτικό με μακρύ και δριμύ χειμώνα, έντονες βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις.

Το ορεινό της περιοχής και το κλίμα προσδιορίζουν και την απασχόληση των κατοίκων. Οι περισσότεροι ασχολούνται με την επεξεργασία του ξύλου (σκαλιστά, έπιπλα, τέμπλα, βαρέλια, κυψέλες κ.α.), την κτηνοτροφία και την παραγωγή τυροκομικών προϊόντων, τον τουρισμό όπου τα τελευταία χρόνια υπάρχει ραγδαία εξέλιξη και σε μικρότερο βαθμό με τη γεωργία.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το Μέτσοβο αναφέρεται για πρώτη φορά το 1380 μ.Χ. στο χρονικό των αυταδέλφων Φιλανρωπηνών Πρόκλου και Κομνηνού.

Αρχικά ήταν ένας μικρός συνοικισμός ποιμένων. Αργότερα, λόγω της σημαντικής γεωγραφικής του θέσης έτυχε ιδιαιτέρης προνομιακής μεταχείρισης, που συνέβαλε στην επιβίωση και επιτάχυνε τους ρυθμούς της πολυσχιδούς ανάπτυξης σε δύσκολους καιρούς.

Αναφέρεται ότι το 1430 μ.Χ. χορηγήθηκαν προνόμια στους Μετσοβίτες από τον Σουλτάνο Μουράτ τον Β’ ως επιβράβευση της καλής συμπεριφοράς των Μετσοβιτών φυλάκων του Ζυγού προς τα τουρκικά στρατεύματα του Σινάν Πασά, που κατευθυνόταν στα Γιάννινα. Ανανέωση των προνομίων αυτών έχουμε το 1659 από τον Σουλτάνο Μεχμέτ το Δ’. Με βάση τα προνόμια αυτά το Μέτσοβο και τα γύρω χωριά Μαλακάσι, Μηλιά, Ανήλιο, Βοτονόσι, Παλιά Κουτσούφλιανη (Πλατάνιστος) και Δερβεντίστα (Ανθοχώρι) αποτέλεσαν ένα είδος ομοσπονδίας, μια αυτόνομη δημοκρατική πολιτεία μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα προνόμια του Μετσόβου καταργήθηκαν το 1795 από το συγκεντρωτικό κράτος του Αλή Πασά. Εξαίρεση αποτέλεσε η Πατριαρχική Εξαρχία, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το 1924. Το 1700 μ.Χ. ιδρύθηκε στο Μέτσοβο ιδιοσυντήρητο ελληνικό σχολείο, που αναδείχτηκε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα παιδείας, όπου δίδαξαν οι επιφανέστεροι δάσκαλοι της εποχής. Μεγάλη καταστροφή υπέστη το Μέτσοβο στις 27 Μαρτίου 1854 από τα τουρκικά στρατεύματα του Αβδή Πασά. Πρόκειται για τον περίφημο «Χαλασμό του Γρίβα».

Η πρόοδος που σημειώθηκε στο Μέτσοβο μετά την καταστροφή του Γρίβα οφείλεται στους πολλούς ευεργέτες που ανέδειξε η πόλη, οι οποίοι με τα πλούσια κληροδοτήματα που άφησαν, το στήριξαν οικονομικά.

Το Μέτσοβο απελευθερώθηκε από τον Τουρκικό Ζυγό στις 31 Οκτωβρίου 1912 από δυνάμεις του τακτικού Ελληνικού στρατού, των Κρητών εθελοντών προσκόπων και των Hπειρωτών εθελοντών.

Αποφασιστικής σημασίας γεγονός για τη σύγχρονη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του Μετσόβου αποτελεί το Ίδρυμα Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα, που δημιουργήθηκε το 1948, από τον ίδιο τον Ευεργέτη με την παρακίνηση και ενθάρρυνση του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα.

Στους μεγάλους άνδρες του Μετσόβου συγκαταλέγονται: ο Μετσοβίτης νεομάρτυς Νικόλαος (+17 Μαϊου 1617), οι Διδάσκαλοι του Γένους Νικόλαος Τζαρτζούλης, Παρθένιος Κατζιούλης, Δημήτριος Βαρδάκας, Τρύφων ο ιερομόναχος, Αδάμ Τσαπέκος, οι Εθνικοί Ευεργέτες Γεώργιος Αβέρωφ, Νικόλαος Στουρνάρας, Μιχαήλ Τοσίτσας, Τριαντάφυλλος Τσουμάγκας, Κυριάκος Φλόκας, Βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας, οι Εθνικοί αγωνιστές Δημήτριος Ίπατρος, Αναστάσιος Μανάκης, Ιωάννης Γκαδέλος, Απόστολος Χατζής, Δημήτριος Ζαμάνης και ο πολιτικός και Ευεργέτης Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας.

Πολύ ωραίο Δημήτρη, μπράβο.

Και να συμπληρώσω και κάτι πιο πεζό, αλλά επίσης σημαντικό: στο Μέτσοβο θα βρείτε πολύ ωραίο φαγητό, κρεατικά, λουκάνικα κ.λπ.

Tassos έγραψε:Πολύ ωραίο Δημήτρη, μπράβο.

Και να συμπληρώσω και κάτι πιο πεζό, αλλά επίσης σημαντικό: στο Μέτσοβο θα βρείτε πολύ ωραίο φαγητό, κρεατικά, λουκάνικα κ.λπ.

Μα πως αμέλησα κάτι τέτοιο? Έυγε Τάσο! Πράγματι φανταστικά λουκάνικα!