Ξεκίνησα να ταξιδεύω χωρίς να φοράω ωτοασπίδες. Μετά λοιπόν από αρκετά ταξίδια σκέφτηκα πως θα έπρεπε να δοκιμάσω. Όταν λοιπόν τις δοκίμασα σε μια καλοκαιρινή μου κατάβαση από Θεσνίκη στην Αθήνα, εντυπωσιάστηκα!
Είχα κατέβει αρκετές φορές Αθήνα στο παρελθόν και θυμόμουν ξεκάθαρα πως τις παλαιότερες φορές-συγκριτικά με αυτήν που τις φόρεσα- ένιωθα πολύ περισσότερο κουρασμένος όταν έφτανα στον προορισμό μου.
Καμία απολύτως σχέση στην ποιότητα. Αν μου ζητούσαν να το παραλληλίσω με κάτι θα έλεγα πως μοιάζει με την εξής κατάσταση:
Είσαι στο αμάξι σου και οδηγείς. Έχεις το παράθυρο ανοικτό. Αυξάνεις ταχύτητα και αρχίζει ο θόρυβος, ο αέρας..κ.τ.λ..Θυμηθείτε (για όσους δεν έχουν δοκιμάσει ωτοασπίδες) την διαφορά που νιώθεις με το που θα κλείσεις το παράθυρο....Αυτή την γλυκιά (αλλά όχι επικύνδυνη) απομόνωση...την ησυχία, την ποιότητα..
Ακριβώς το ίδιο νιώθεις όταν βάλεις ωτοασπίδες....Όλα τριγύρω σου "ηρεμούν" χωρίς όμως να έχεις χάσει την επαφή. Ο αέρας (που σχεδόν πάντα είναι αυτός που δημιουργεί το πρόβλημα) παύει να σε ενοχλεί πλεόν.
Φτάνεις στον προορισμό σου και είσαι λες και οδηγούσες τον μισό χρόνο από αυτόν που πραγματικά οδήγησες. Χωρίς υπερβολές.
Αιτία που έγραψα αυτό το πόστ ήταν η βόλτα που έκανα το περασμένο Σάββατο στις Σέρρες. Όταν πηγαινα φορούσα τις ωτοασπίδες. Όταν γυρνούσα δεν τις φόρεσα....
ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ......Η μέρα με την νύχτα...λες και γυρνούσα με άλλο μέσο σε σχέση με αυτό που είχα πάει....
ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ: ΩΤΟΑΣΠΙΔΕΣ.