Έχω μόλις φτάσει στο ξενοδοχείο στον Πλαταμώνα, στα πλαίσια του 36ωρου αντοχής. Έχω μπει στο δωμάτιο και αρχίζω να ξεντύνομαι, για να βάλω το τζινάκι μου. Ξάφνου χτυπάει το κινητό. Δεν αναγνωρίζω τον αριθμό, όμως βλέπω πως είναί από σταθερό στην Θεσσαλονίκη.
Το σηκώνω:
ΔΗΜ: Εμπρός?
ΑΛΛΟΣ: Είστε ο Δημήτρης Χ.;
ΔΗΜ: Ναι εγώ είμαι.
ΑΛΛΟΣ: Ήσασταν πριν λίγο στην οδό Αριστοτέλους με μια μαύρη μοτοσικλέτα;
ΔΗΜ: Ναι, ήμουν, ποιός είναι;
ΑΛΛΟΣ: Γιατί φωτογραφίζατε το σπίτι μου κύριε;
ΔΗΜ: Ορίστε;
ΑΛΛΟΣ: Λέω, γιατί φωτογραφίζατε το σπίτι μου κύριε; Τι θέλετε; Τι ψάχνετε;
ΔΗΜ: Ποιό σπίτι σας κύριε; (αρχίζω και τα πέρνω στην κράνα). Τι είναι αυτά που λέτε; Καταρχήν ποιός είστε; Γιατί σας απαντάω τόση ώρα; Ανάκριση μου κάνετε; Πως λέγεστε;
ΑΛΛΟΣ: (μου λέει το όνομά του), είμαι αστυνομικός και μένω εκεί που στεκόσασταν και φωογραφίζατε με την μηχανή σας δίπλα. Μου το είπε ένας γείτονας.
ΔΗΜ: Μα είναι δυνατόν να φοβόμαστε ακόμα και να βγαίνουμε στους δρόμους και να φωτογραφίζουμε; Την μοτοσικλέτα μου φωτογράφιζα κύριε, και να σας ενημερώσω πως το κάνω αρκετά συχνά, πριν ξεκινήσω την βόλτα μου...
ΑΛΛΟΣ: Καλά, με συγχωρείτε, ξέρετε...δεν ήξερα....και η είδηση με αναστάτωσε...βλέπετε..είμαι αστυνομικός...και το θεώρησα ύποπτο κάποιος να πέρνει φωτογραφίες έξω από το σπίτι μου....φαντάζεστε τι βλέπουν τα μάτια μου με τη δουλειά που κάνω...
Να μην τα πολυλογώ, αφού έπεσαν οι τόνοι και του εξήγησα καλύτερα τι έκανα και ποιός είμαι, το κλείσαμε. Έμαθα πως απέναντί μου έχω γέιτονα έναν αστυνομικό.
Λέτε πως πρέπει να νιώθω τυχερός;
Τι έγινε; Από τι κατάλαβα, με είδε κάποιος γέιτονας ντυμένο στα μαύρα δερμάτινα να φωτογραφίζω την μοτοσικλέτα μου και ο καραγκιόζης νόμισε πως φωτογράφιζα την οικοδομή που έμενα ο (υποθέτω) φίλος του αστυνομικός. Τον πήρε, του έδωσε τον αριθμό μου (άλλωστε είναι ευανάγνωστος από μακρυά με τετοιο ταψί που έχω) και ο αστυνομικός σε χρόνο μηδέν έμαθε τα στοιχεία μου και με κάλεσε...
