Κτισμένη στις όχθες της λίμνης Παμβώτιδας, η πόλη των Ιωαννίνων, και πρωτεύουσα της Ηπείρου, είναι μια γραφική πόλη, που συμπλέει με τον πολιτισμό και συνδυάζει μια μακραίωνη ιστορία αλλά και μια κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική δραστηριότητα και άνθηση. Αποτελεί πόλο έλξης και σημείο αναφοράς πολλών επισκεπτών.
Όχι τυχαία, φέρει την προσωνυμία «Πόλη των Γραμμάτων και των Τεχνών», αφού ανέδειξε μεγάλες μορφές και στα γράμματα και στις τέχνες, με πανελλήνια, και όχι μόνο, εμβέλεια. Η συμβολή τους, δε, στην αναγέννηση της χώρας μας ήταν τεράστια. Διεύρυναν τους πνευματικούς και πολιτιστικούς ορίζοντες, επέδρασαν καταλυτικά στη διαμόρφωση ιδεών και τάσεων και συντέλεσαν στην ανάπτυξη και εδραίωση του ελληνικού αλλά και πολλές φορές του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τα παραδοσιακά κτίσματα, τα μουσεία, το Κάστρο, το υπαίθριο θέατρο Φρόντζου, μέσα στο αισθητικό δάσος της πόλης και ένας μεγάλος αριθμός σημείων της πόλης, με έντονη ιστορική και πολιτιστική αξία αποτελούν εξαίρετα δείγματα της ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής. Το νησάκι της λίμνης Παμβώτιδας, που μέχρι και σήμερα κατοικείται, φαινόμενο σπάνιο παγκοσμίως, είναι ολόκληρο ένα αξιοθέατο με τις εκκλησίες του και ό,τι απέμεινε από το σεράι του Αλή Πασά. Το Πανεπιστήμιο, από τα καλύτερα της Ευρώπης, τα Νοσοκομεία, το ναυταθλητικό κέντρο και μια πληθώρα άλλων κτηρίων που φιλοξενούν αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις όλο το χρόνο μαρτυρούν την εξέλιξη της πόλης στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας αλλά και την προσπάθειά της να καταστεί κοιτίδα ανάπτυξης και ζωντάνιας, συγκεράζοντας το παλαιό με το νέο, το παραδοσιακό με το σύγχρονο.
6ος αιώνας ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ
Η ίδρυση της πόλεως των Ιωαννίνων, αποδίδεται στον Ιουστινιανό, τον 6ο αιώνα μ.Χ., με μετοικεσία κατοίκων της Ευροίας. Η πρώτη παρουσία της πόλεως με την ονομασία Ιωάννινα, στις ιστορικές πηγές, συναντάται στα πρακτικά της συνόδου του 879, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη και η δεύτερη, σε δημοσιευθέν σιγίλιο, του έτους 1020, του αυτοκράτορα Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου.
6ος 1082 ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Κατά την Βυζαντινή περίοδο και για πολύ ακόμα χρονικό διάστημα, η πόλη των Ιωαννίνων φέρεται ότι περιοριζόταν μόνον εντός του φρουρίου.
1082 Tα Ιωάννινα καταλαμβάνονται από τον Βοημούνδο, γιο του Ροβέρτου Γυισκάρδου.
1185 Πιθανολογείται καταστροφή των Ιωαννίνων, από το Νορμανδικό πεζικό, υπό την αρχηγία του Γουλιέλμου Β' - βασιλιά της Σικελίας.
1204 ΔΕΣΠΟΤΑΤΟ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ
Κατάληψη από τον Μιχαήλ Άγγελο Κομνηνό, ο οποίος εγκαθιδρύει έτσι την δυναστεία των δεσποτών της Ηπείρου, με πρωτεύουσα την Άρτα.
Έκτοτε, τα Ιωάννινα θ' ακολουθήσουν τις ιστορικές εξελίξεις του Δεσποτάτου της Ηπείρου, το οποίο, εκτεινόμενο από το Δυρράχιο μέχρι τη Ναύπακτο θα διαδραματίσει τον ρόλο του Βυζαντινού προπυργίου, ενάντια στις αλλεπάλληλες επιδρομές των Φράγκων, Βενετών, Αλβανών και Σέρβων.
Επί των ημερών του Μιχαήλ Α' του Αγγέλου, τα Ιωάννινα φέρονται να αναπτύσσονται και να ευημερούν. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, κατά την περίοδο αυτή, συγκεντρώνονται στα Ιωάννινα επίσημοι και λόγιοι πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, μετά την κατάληψη αυτής, από τους Φράγκους. Επίσης, κατά την περίοδο αυτή -περί το1206- σημειώνεται ανακαίνιση των τειχών του φρουρίου και ίδρυση, στη μεν Μονή Σπανού -της Σχολής Φιλανθρωπινών, στην δε αρχαιότατη Μονή του Αγίου Νικολάου Στρατηγοπούλου, της ομώνυμης Σχολής.
1265 Τα Ιωάννινα παραχωρούνται, από τον Νικηφόρο Α' Άγγελο Κομνηνό, στον αυτοκράτορα της Νίκαιας -Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο.
1282 Μετά τον θάνατο του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου, τα Ιωάννινα επανέρχονται στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, υπό την εξουσία του Νικηφόρου Α' Αγγέλου Κομνηνού. Κατά την περίοδο αυτήν, σημειώνεται και η μεταφορά της έδρας του εκκλησιαστικού πρωθιερέα του Δεσποτάτου στα Ιωάννινα, η επισκοπή των οποίων φαίνεται να αναβαθμίζεται σε μητρόπολη, λόγω της ιδρύσεως στη Ναύπακτο καθολικής αρχιεπισκοπής, με την παραχώρηση της πόλης στον Φίλιππο Ταραντίνο.
1296 Με τον θάνατο του Νικηφόρου Α' Αγγέλου Κομνηνού, αναλαμβάνει την εξουσία των Ιωαννίνων και της Ηπείρου, η χήρα του Άννα -ως επίτροπος του γιου τους Θωμά Α'. Κατά την διάρκεια της επιτροπείας της, επιτυγχάνεται η υποστήριξη των Βυζαντινών, προς αποφυγή των πιέσεων των Ανδεγαυών. Έτσι, στέλνεται, στα Ιωάννινα, αυτοκρατορικός στρατός, υπό τον Ιωάννη Λάσκαρη, ο οποίος στη συνέχεια κηδεμονεύει το Δεσποτάτο, σύμφωνα με τις θελήσεις του αυτοκράτορα του Ανδρόνικου Β'.
1318 Με την δολοφονία του Θωμά Α', τελευταίου της δυναστείας των δεσποτών της Ηπείρου, Αγγέλων Κομνηνών, τα Ιωάννινα γίνονται μήλον της έριδος μεταξύ Βυζαντινών, Ανδεγαυών και Σέρβων. Τελικά, τα Ιωάννινα εντάσσονται στο Βυζάντιο, ύστερα από την επέμβαση του Ιωάννη Συργιάννη από το Βεράτιο, ο οποίος έπεισε τους Ιωαννίτες, να δηλώσουν πίστη και υποταγή στον Ανδρόνικο Β', ώστε να αποκτήσουν την ευμένειά του. Σ' αυτή τη συμφωνία υποταγής, οφείλονται τα δύο χρυσόβουλα (1319 και 1321) του Ανδρόνικου Β', τα οποία είναι πολύ αποκαλυπτικά για την ιστορία των Ιωαννίνων και για την εξέλιξη των φεουδαρχικών σχέσεων.
1319-1339 ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Κατ΄αυτήν την περίοδο, ανέλαβαν την εξουσία στα Ιωάννινα διαδοχικά, ο Νικόλαος Ορσίνι, επονομασθείς -Ιωάννης Β' Κομνηνός Αγγελοδούκας, η σύζυγος του Άννα Παλαιολογίνα -ως επίτροπος του γιου τους Νικηφόρου Β', και τέλος ο Ιωάννης Άγγελος.
1339 ΣΕΡΒΟΚΡΑΤΙΑ
Η Βυζαντινή κυριαρχία στα Ιωάννινα, διακόπτεται λόγω καταλήψεώς της από τους Σέρβους. Ήπειρος, Θεσσαλία και Μακεδονία καταλαμβάνονται από τον Σέρβο κράλη –Στέφανο Ντουσάν (1331-1355). Η Σερβοκρατία διευκολύνει την κάθοδο Αλβανικών ομάδων, οι οποίοι εισβάλλουν και εποικίζουν την Ήπειρο, εξοντώνοντας και εκδιώκοντας τον Ελληνικό πληθυσμό.
1359 ΗΤΤΑ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥΟ Νικηφόρος Β' (1356-1359), γιός του δεσπότη της Ηπείρου –Ιωάννη Β΄ -Δούκα Ορσίνι, μετά τον θάνατο του κράλη Στέφανου Ντουσάν, προσπαθεί να ανακόψει την Αλβανική εισβολή και εποικισμό της Ηπείρου, πολεμώντας και επανασυνοικίζοντας τους εκδιωχθέντες Έλληνες. Δυστυχώς η προσπάθεια αποτυγχάνει, όταν ο Νικηφόρος Β΄ ηττάται και πεθαίνει στην μάχη του Αχελώου το 1359. Ανεμπόδιστοι πλέον οι Αλβανοί, κατέρχονται και εκδιώκουν τους Έλληνες από τις πατρογονικές τους εστίες στην Ήπειρο. Οι Αλβανικοί εποικισμοί, υποχρεώνουν ευάριθμες αρχοντικές οικογένειες που κατοικούσαν στην περιοχή της Βαγενετίας (η περιοχή απέναντι από την Κέρκυρα σε αρκετό βάθος), να καταφύγουν στα Γιάννινα.
1367 Παραχώρηση των Ιωαννίνων από τον νέο Σέρβο ηγεμόνα –Συμεών Ούρεση, στον γαμπρό του -Θωμά Πρελούμπο, ή Πρελούμποβιτς, και της νότιας Ηπείρου στους Αλβανούς αρχηγούς των οίκων Μπούα και Λιώσα. Η εξουσία του Πρελιούμποβιτς, ανεδείχθη τυραννικότατη, αφού κατεδίωξε άγρια και φορολόγησε τους Ιωαννίτες, εξόρισε τον μητροπολίτη τους και δήμευσε την εκκλησιαστική περιουσία, την οποία μοίρασε στους Σέρβους οπαδούς του. Στόχος του Σέρβου δεσπότη της Ηπείρου Πρελιούμποβιτς ήταν, η εξασθένιση και αποδυνάμωση του ελληνικού στοιχείου και η εθνολογική αλλοίωση.
Έναντι αυτού του στυγνού καθεστώτος, οι Αλβανοί Ιωαννίτες φέρονται, κατά πληροφορία, ότι ζήτησαν προστασία από τους, Αλβανούς φυλάρχους. Έτσι, αρχίζουν οι αλβανικές επιδρομές κατά των Ιωαννίνων, οι οποίες οδήγησαν τον Θωμά Πρελιούμποβιτς, το 1375, σε επισκευή και ανακαίνιση του φρουρίου των Ιωαννίνων.
1380 Οι Αλβανικές επιδρομές και η εμφάνιση των Οθωμανών στον Ελλαδικό χώρο, οδηγούν τον Πρελιούμποβιτς σε προσέγγιση με τον Εμμανουήλ Β΄ Παλαιολόγο.
1384 Η τυραννική δεσποτεία του Θωμά Πρελούμποβιτς λήγει με την δολοφονία του και αναλαμβάνει την εξουσία της πόλης η χήρα του, Μαρία Αγγελίνα Παλαιολογίνα.
1385 Η ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΑ
Για να αντιμετωπισθεί η απειλή των επιδρομών των Αλβανών φυλάρχων, γίνεται δεσπότης της πόλεως των Ιωαννίνων ο Έσω ντί Μπουοντελμόντι εκ Φλωρεντίας, κατόπιν προσκλήσεως από τους Έλληνες και Σέρβους άρχοντες των Ιωαννίνων.
Ο νέος ηγεμόνας, επαναφέρει τη μητρόπολη στην έδρα της και εφαρμόζει συνετή διοίκηση απέναντι στους κατοίκους. Όμως, ο Μπουοντελμόντι, πιεζόμενος από τις συνεχείς αλβανικές επιδρομές και πολιορκούμενος από τον Σπάτα, αναγκάζεται να ζητήσει την προστασία του σουλτάνου Μουράτ Α οπότε και σημειώνεται η πρώτη παρουσία τούρκικων δυνάμεων στα Ιωάννινα.
1390 Σημειώνονται οι πρώτες Οθωμανικές εισβολές στην Ήπειρο.
1401 Οι Βενετοί κυριεύουν την Πάργα και σταδιακά, πολλά καίρια σημεία της Ηπείρου. Επίσης, αναδύεται στο προσκήνιο ο ανηψιός του Μπουοντελμόντι, κόμης της Κεφαλληνίας και Ζακύνθου Κάρολος Α΄Τόκκος, που οραματίζεται την ανασύσταση του ελληνικού δεσποτάτου της Ηπείρου και ισχυροποίηση του Ηπειρωτικού ελληνισμού.
1408 Με τον θάνατο του Μπουοντελμόντι, κατά το 1408/9, την εξουσία αναλαμβάνει ο Κάρολος Α' Τόκκος, δούκας της Κεφαλληνίας, ο οποίος, αφού την χάσει από τον αλβανό Μπούα Σπάτα, την ανακαταλαμβάνει το 1417/8 και τη διατηρεί μέχρι και τον θάνατο του, το 1429. Ο Κάρολος Α' Τόκκος αναπτύσσει τα Ιωάννινα οικονομικά και πνευματικά και ισχυροποιεί το δεσποτάτο.
1416 Ο Κάρολος Α΄ Τόκκος, πραγματοποιεί επιτυχή εκστρατεία στην Άρτα (1416) και καταλύει την αλβανική κυριαρχία στη Νότια Ήπειρο.
Τον Κάρολο Α’ Τόκκο διαδέχεται ο Κάρολος Β' Τόκκος (1429-1448).
1431 ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Η σύγκρουση με τους αλβανούς και οι ανταγωνισμοί των αρχοντικών οίκων της Ηπείρου που συχνά συμβιβάζονταν, ή και έκαναν παραχωρήσεις στους Οθωμανούς, δεν επέτρεψε στην δημιουργία ενός αντι-τουρκικού μετώπου. Έτσι, οι Οθωμανοί σταδιακά επεκτείνουν την κυριαρχία τους σε ολόκληρη την Ήπειρο.
Τα Ιωάννινα καταλαμβάνονται ειρηνικά από τους Οθωμανούς (1431), υπό τον Σινάν Πασά και εγκαθιδρύεται η τούρκικη κυριαρχία που διαρκεί 482 έτη, μέχρι το 1913.
Οι Οθωμανοί δίνουν στους Γιαννιώτες μεγάλα προνόμια: να κατοικούν μέσα στο κάστρο και να ελέγχουν το κανόνι, να είναι απαλλαγμένοι από κάθε βίαιη μεταφορά και από το παιδομάζωμα, να διατηρούν τις εκκλησίες τους, να έχουν εκκλησιαστικό δικαστήριο και να συνεχίζουν να εισπράττουν τα εισοδήματα των γαιών τους, με μόνον όρο –να υπηρετούν την Υψηλή Πύλη.
Επίσης σημαντικό, ήταν και το προνόμιο που επέτρεπε στους χριστιανούς γαιοκτήμονες να κρατήσουν άθικτες τις περιουσίες τους, με την δέσμευση να συμμετέχουν στις στρατιωτικές εκστρατείες του Σουλτάνου.
15ος αιώνας Μετά την πλήρη επικράτηση των Οσμανών και μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνος, τα υπό τουρκική κυριαρχία Ιωάννινα παρουσιάζουν πτώση και παρακμή, λόγω της αυξανόμενης διαφθοράς του Οθωμανικού κράτους.
1611 ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ
Σημειώνεται το επαναστατικό κίνημα του μητροπολίτη Λαρίσης-Τρίκης Διονυσίου του επονομαζομένου Φιλοσόφου-σκυλοσόφου που δεν στέφεται με επιτυχία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Οι Οθωμανοί, σε αντίποινα για την εξέγερση του Διονυσίου, καταργούν τα προνόμια των Γιαννιωτών, τους πετούν έξω από το κάστρο και περνούν σε νέο τρόπο «διακυβερνήσεως» της Ηπείρου.
Η υπαίθρια Ήπειρος -περισσότερο, γνωρίζει την Τουρκική βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο, καθώς οι βασανισμοί, βιασμοί, δολοφονίες αθώων χωρικών και μοναχών, οι λεηλασίες, η βαριά φορολογία και ο βίαιος εξισλαμισμός, συνθέτουν το πλαίσιο διαβιώσεως των Ελλήνων κατά τον 17ο αιώνα.
Η λύση για τους Ηπειρώτες για να ξεφύγουν από την μανία των Οθωμανών, είναι είτε να μετοικήσουν στα μεγάλα αστικά κέντρα, είτε να αποδημήσουν.
Η αλλαγή τρόπου της Οθωμανικής διακυβερνήσεως, επιτρέπει την επανεμφάνιση Αλβανών εποίκων και την εγκατάσταση Εβραίων προσφύγων, που έφευγαν για να ξεφύγουν τους διωγμούς κυρίως από την Ισπανία.
17ος αιώνας Ο 17ος αιώνας αποτελεί την απαρχή της ακμής των Ιωαννίνων, η οποία κορυφώνεται στο δεύτερο μισό του 18ου, με την ανάπτυξη του εμπορίου και της βιοτεχνίας.
Η ανάπτυξη αυτή οδηγεί σε σημαντική πληθυσμιακή αστική συγκέντρωση.
Επίσης, τα Ιωάννινα παρουσιάζουν και λαμπρή πνευματική παράδοση αιώνων. Ήδη από το 1206 χρονολογείται η ίδρυση δύο σχολών στις Μονές Σπανού κα Ντίλιου, όπου δίδαξαν και μαθήτευσαν επιφανείς λόγιοι και στοχαστές. Με τις σχολές αυτές διατηρήθηκε στην Ήπειρο η ελληνική παιδεία και καλλιεργήθηκαν τα ελληνικά γράμματα και η λόγια παράδοση μέχρι της εποχής του αστικού μετασχηματισμού.
Από τα μέσα του 17ου αιώνα, οι φιλογενείς Ιωαννίτες, επηρεασμένοι από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, χρηματοδότησαν την ίδρυση νέων σχολών στα Ιωάννινα. Έτσι, ιδρύθηκαν, μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων, οι σχολές του ηγούμενου Επιφανίου (1648), που αποκαλείται μικρή, η σχολή Γκούμα (1676), που αποκαλείται μεγάλη, η Μαρουτσαία (1746), η Καπλάνειος (1797) και αργότερα η Ζωσιμαία(1828).
18ος αιώνας Κατά τον 18ο αιώνα, τα Ιωάννινα αναδεικνύονται το σημαντικότερο πνευματικό-πολιτισμικό κέντρο του νέου Ελληνισμού και της προεπαναστατικής πνευματικής Ελλάδας, δεύτερο μετά την Κωνσταντινούπολη. Η εισροή του ελληνικού στοιχείου που αναζητούσε καταφύγιο από τους Οθωμανικούς διωγμούς, αυξάνουν πληθυσμιακά τα Ιωάννινα. Ενδεικτικό της οικονομικής ακμής είναι, ότι οι Γιαννιώτες πραματευτάδες έρχονται πρώτοι από όλους τους Έλληνες πραματευτάδες στην Βενετία.
Η εμφάνιση του Κοσμά του Αιτωλού (1775-1778) και οι περιοδείες του (και από τα Ιωάννινα), με τις προτροπές του για την ίδρυση σχολείων και τόνωση της Χριστιανικής πίστεως, ανακόπτουν τα Οθωμανικά σχέδια και βοηθούν στην επιβίωση της εθνικής αυτογνωσίας και την πνευματική αναγέννηση.
1769 Η ολοκληρωτική καταστροφή της Μοσχοπόλεως (2 Σεπτεμβρίου) και ο γενικευμένος διωγμός των κατοίκων της Βορείου Ηπείρου από Αλβανικές επιδρομές, ωθεί πολλούς να εγκατασταθούν στα Ιωάννινα.
Όσα συνετελέσθησαν επί δυο αιώνες στα Ιωάννινα, επέδρασαν στο ιδεολογικό υπόβαθρο των Ιωαννιτών. Οι συνεχείς διωγμοί και καταπίεση, καθώς και η εισροή προσφύγων και κατατρεγμένων Ελλήνων, ωθεί σε γονιμοποίηση το σπέρμα της επαναστάσεως. Πολλοί από τους Γιαννιώτες, έγιναν θιασώτες των αρχών της Γαλλικής Επαναστάσεως. Η ιδεολογική αυτή μεταβολή, δεν είναι ξένη με τον άμεσο και αναντίρρητο προσανατολισμό των Ιωαννιτών προς την ιδέα της απελευθέρωσης τους και προς τα κηρύγματα του Κοσμά του Αιτωλού, του Ρήγα και της Φιλικής Εταιρείας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, καταγόταν από τα Ιωάννινα, ούτε ότι από το 1816 και μετά πολλοί έμποροι, πολιτικοί και διανοούμενοι Ιωαννίτες φέρονται να έχουν μυηθεί σ' αυτήν. Εξάλλου, από αδιάψευστες πηγές, καταμαρτυρείται η δράση των Ιωαννιτών Φιλικών, μέσα στην πόλη και μάλιστα μέσα στην αυλή του Αλή πασά. Απ' αυτούς σημαντικότεροι φέρονται οι Μάνθος Οικονόμου, Αλ. Μούτσος, Γ. Τουρτούρης, Ι. Κωλέττης, Ι. Βηλαράς, Σπ. Κολοβός κ.ά.
1787 ΑΛΗ ΠΑΣΑΣΟ Αλή -ο Τεπελενλής, γίνεται μουτεσαρίφης των Ιωαννίνων, και για να εδραιώσει την θέση του, μετά την θεαματική άνοδό του απέναντι στους ισχυρούς αντιπάλους του -μπέηδες της Αλβανίας, φορά το προσωπείο του προστάτη των υποδούλων και συντελεί στην ιστορική αναβίωση της μνήμης του Κοσμά του Αιτωλού, ώστε να αποκτήσει λαϊκά ερείσματα, με τελικό σκοπό την αυτονόμησή του από την Πύλη.
Επί της εποχής του, κορυφώνεται η αστικοποίηση της πόλεως και τα Ιωάννινα εξελίσσονται στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της προεπαναστατικής Ελλάδος.
Ειδικότερα, ο Αλή Πασάς για δική του ασφάλεια και πλουτισμό, περιορίζει αρχικά και κατόπιν διώκει τους μπέηδες τιμαριούχους (σπαχήδες) και διευρύνει τις προϋποθέσεις αστικής αναπτύξεως των Ιωαννίνων. Επισκευάζει το φρούριο (1812 - 1815), ανοίγει δρόμους προς Άρτα, Θεσσαλία και Παραμυθιά, υποτάσσει τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο, κτίζει ανάκτορα, ιδρύει στρατιωτική σχολή με Γάλλους καθηγητές, στην οποία έμελλε να φοιτήσουν οι επισημότεροι οπλαρχηγοί της ελληνικής Επανάστασης και ευνοεί την ανάπτυξη των εμπορευματικών σχέσεων. Κατά την εποχή αυτή, η τοπική αγορά των Ιωαννίνων, συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων του Ελλαδικού χώρου.
Πάντως, τα θετικά σημεία της πολιτικής του Αλή Πασά προς τους υπόδουλους, όπως η ανεξιθρησκεία, προώθηση του εμπορίου –έστω με πρωτόγονα μέσα, η προστασία λειτουργίας ελληνικών σχολείων και πολλά άλλα, που αποσκοπούσαν στην διατήρηση λεπτών ισορροπιών, δεν στάθηκαν ικανά να αντισταθμίσουν την βία, την αυθαιρεσία, την τρομοκρατία και την καταπίεση σε όλους τους τομείς διοικήσεως που μεταχειριζόταν ο πανούργος Τεπελενλής και οι γιοι του, όπως πχ το 1809 ο απαγχονισμός του Κατσαντώνη και ο πνιγμός της Κυρα-Φροσύνης.
Τελικώς, αυτός ο πρώην λήσταρχος και ανταγωνιστής των Αλβανών και Τούρκων τοπαρχών, αναδεικνύεται σε μοναδικό κυρίαρχο της περιοχής, -ορίζει τα Ιωάννινα ως πρωτεύουσά του και την ελληνική ως επίσημη γλώσσα του κρατιδίου του και προωθεί το εμπόριο και την βιομηχανία στην Ήπειρο. Είναι η εποχή που τα Γιάννινα γίνονται: «πρώτα στ΄άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα»
1816 Φοβερή επιδημία πανώλης πλήττει την Ήπειρο, πλήττει και τα Ιωάννινα προκαλώντας κατ΄ εκτίμηση, τον θάνατο του 1/5 των κατοίκων.
1820 Ο Αλή Πασάς, πυρπολεί την πόλη στις 25 Αυγούστου και όλα τα σπίτια –πλήν ενός- χάνονται στις φλόγες.
1822 Οι συνεχείς πολιτικές ερωτοτροπίες του Αλή Πασά με τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) για να τον βοηθήσουν να αυτονομηθεί, δεν επιτυγχάνουν. Αντίθετα οδηγεί στην καταδίκη του για προδοσία (1820), ήττα και τον θάνατο, όταν νικιέται από τον στρατό του Σουλτάνου.
Η πόλη των Ιωαννίνων, υποφέρει από την πολύμηνη (17μήνες) πολιορκία και υφίσταται αρκετές καταστροφές.
1822-1830 Η πτώση του Αλή Πασά, σηματοδοτεί μία περίοδο παρακμής για τα μισο-κατεστραμμένα Γιάννινα.
Κατά την περίοδο της Ελληνικής επαναστάσεως, οι Ιωαννίτες δεν δύνανται να συμμετάσχουν στην εθνεγερσία λόγω της παρουσίας πολυάριθμων τουρκικών στρατευμάτων, που χρησιμοποιούν την Ήπειρο ως βάση εξορμήσεως για τις εκστρατείες τους προς τον επαναστατημένο Ελληνικό νότο.
1830 Η επικράτηση της Ελληνικής επαναστάσεως και η δημιουργία ελεύθερου Ελληνικού κράτους, επιφέρει γενικώς Τουρκικά αντίποινα στην Ήπειρο.
Επίσης, αρχίζει να αφυπνίζεται ο Αλβανικός εθνικισμός και οι συνεχείς στάσεις, εξεγέρσεις και επανάσταση των Αλβανών κατά των Τούρκων, έχουν ως αποτέλεσμα νέα δεινά για τον ελληνικό πληθυσμό.
Από τον συνεχή και χαμηλής εντάσεως πόλεμο που διεξάγεται κατά τόπους στην Ήπειρο αυτήν την περίοδο, συρρέουν πρόσφυγες στην πόλη.
Λόγω της στρατηγικής και οικονομικής σπουδαιότητας της πόλεως, η αποκατάσταση των πολεμικών καταστροφών γίνεται ταχέως και τα Γιάννενα ξαναβρίσκουν την οικονομική και πνευματική τους ακμή.
1854 Επαναστατικό κίνημα Ηπειρωτών καταπνίγεται στο αίμα από τους Οθωμανούς, με αποτέλεσμα νέα δεινά για τους Έλληνες Ηπειρώτες και τους Γιαννιώτες και εξ αυτού και νέα εισροή προσφύγων στην πόλη.
1869 Μεγάλη πυρκαγιά προξενεί σημαντικές καταστροφές, όμως η πόλη ανοικοδομείται.
1838 Ο απαγχονισμός του νεομάρτυρος Γεωργίου.
1870 Έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα που όμως εκτός της Μακεδονίας- διεξάγεται και στην Ήπειρο και στην Θράκη. Στα Γιάννινα, συγκροτούνται ανταρτικές ένοπλες ομάδες και μυστική εταιρεία.
Η Ηπειρωτική Εταιρεία προετοίμασε καθοριστικά το έδαφος για την νικηφόρα προέλαση του Ελληνικού Στρατού κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο.
1913 .
Απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τον Ελληνικό Στρατό 21 Φεβρουαρίου 1913
Η Τουρκική κατοχή των Ιωαννίνων τελειώνει μετά από 483 χρόνια.
Αποχώρηση από την πόλη των Τουρκογιαννιωτών (Τούρκοι-μουσουλμάνοι, με μητρική γλώσσα την ελληνική), εκτός από μερικές –μετρημένες στα δάκτυλα- οικογένειες.
1917 ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Στα πλαίσια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η πολυεθνική δύναμη του Γάλλου Στρατηγού Σαράϋ είχε εξαπλωθεί από την Θεσσαλονίκη και είχε καταλάβει μεγάλο τμήμα της Ηπείρου. Η Ιταλία είχε εισβάλλει δια θαλάσσης, με στόχο την ανεξαρτησία της Αλβανίας και την μείωση του Ελληνισμού προς όφελος των Αλβανικών πληθυσμών.
Η Ιταλική κατοχή των Ιωαννίνων, λήγει στις 28 Σεπτεμβρίου του 1917.
1940 ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Τα Ιωάννινα υφίστανται βομβαρδισμούς από την Ιταλική Αεροπορία και τα γενικότερα δεινά του πολέμου.
1941 ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ
Μετά την κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς, τα Ιωάννινα και η Ήπειρος δίδονται στην Ιταλική σφαίρα κατοχής.
1944 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ» ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝΟι Γερμανικές κατοχικές αρχές, συγκεντρώνουν ένα μεγάλο τμήμα του Εβραϊκού πληθυσμού (1.850 άτομα) και το στέλνουν στο στρατόπεδο εξοντώσεως του Γ΄ Ράϊχ -Άουσβιτς .
1944 έως σήμερα Η Ιστορία των Ιωαννίνων και της Ηπείρου συμβαδίζει με την Ιστορία της υπόλοιπης Ελλάδος.
Αξιοθεατα
ΚΑΣΤΡΟ
Ένας περίπατος στα γραφικά δρομάκια του Κάστρου ξαναζωντανεύει τους θρύλους του Αλή-πασά και της κυρα-Φροσύνης, τις μνήμες του βυζαντινού παρελθόντος αλλά και της νεώτερης ιστορίας της πόλης.
Το Κάστρο, χτισμένο σε μια μικρή χερσόνησο που προβάλλει στη λίμνη Παμβώτιδα, είναι στη σημερινή του μορφή αποτέλεσμα των εκτεταμένων εργασιών που έγιναν από τον Αλή-πασά στις αρχές του 19ου αι. Τα τείχη που έχτισε ενσωμάτωσαν σε πολλά σημεία τμήματα της βυζαντινής οχύρωσης. Μέσα στο τείχος διαμορφώνονται δύο ακροπόλεις : η ΒΑ ακρόπολη και η ακρόπολη Ιτς Καλέ. Στη ΒΑ ακρόπολη ήταν χτισμένα τα ανάκτορα των βυζαντινών ηγεμόνων της πόλης. Σήμερα στην κορυφή της δεσπόζει το τζαμί του Ασλάν πασά (1618). Η ακρόπολη του Ιτς Καλέ (σημαίνει "εσωτερικό φρούριο") βρίσκεται στη ΝΑ πλευρά του κάστρου. Στο κέντρο της υπάρχει το Βυζαντινό Μουσείο, χτισμένο στη θέση που βρισκόταν τον 19ο αι. τα σεράγια του Αλή-πασά. Αριστερά του Βυζαντινού Μουσείου βρίσκονται το Φετιχιέ τζαμί (1795) και ο τάφος του Αλή-πασά.
Το κάστρο υπήρξε ο αρχικός πυρήνας της πόλης. Από τη βυζαντινή πόλη, που είχε 18 μοναστήρια και πλήθος εκκλησιών, σώζονται σήμερα μόνο τα ερείπια ενός βυζαντινού λουτρού του 13ου αι. στην αυλή του Δημοτικού σχολείου. Απέναντι από το λιθόκτιστο αυτό κτίριο βρίσκεται το Σουφαρί Σεράι, η σχολή ιππικού του Αλή-πασά. Μέσα στο κάστρο βρίσκεται επίσης και η Εβραϊκή Συναγωγή, το μοναδικό μνημείο που σώζεται από την άλλοτε ισχυρή εβραϊκή κοινότητα των Ιωαννίνων. Αξιόλογα είναι επίσης τα παλαιά αρχοντικά της πόλης, όπως το σπίτι του Δεσπότη, το αρχοντικό Μίσιου και το σπίτι του πασά Καλού στα τείχη του κάστρου.
ΛΙΜΝΗ-ΝΗΣΑΚΙ
Σε ύψος 470 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, η Παμβώτιδα, είναι το στολίδι των Ιωαννίνων. Η λίμνη των θρύλων, της Κυρά- Φροσύνης και του Ντουραχάν, με τις πυκνόφυτες όχθες της και τα βουνά της Ηπείρου να αντανακλούνται στα νερά της, δίνει στην πόλη αυτή τη μοναδική αίσθηση γαλήνης και ομορφιάς.
Παλαιότερα το ψάρεμα και το κυνήγι στις όχθες της αποτελούσε βασική ασχολία των Γιαννιωτών. Σήμερα, παρά την υποβάθμισή της εξακολουθεί να παρέχει καταφύγιο σε πλήθος ψαριών και υδρόβιων πτηνών, τόσο ενδημικών όσο, κυρίως αποδημητικών. Η λίμνη συνήθως γαλήνια, μερικές φορές το χειμώνα παγωμένη, εξακολουθεί να αποτελεί την ψυχή της πόλης των Ιωαννίνων.
Αξέχαστη μένει η εμπειρία στον επισκέπτη που για πρώτη φορά φτάνει στο νησί. Ένας παραδοσιακός οικισμός έκτασης 350 στρεμμάτων περίπου, χτισμένος με πέτρα, να καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης. Γραφικά δρομάκια οδηγούν σε μαγαζιά με εξαίρετα δείγματα λαϊκής τέχνης, σε καφενεία με τα παραδοσιακά γιαννιώτικα γλυκά ή σε ταβερνάκια με τα αυθεντικά πιάτα της λίμνης.
Το νησί Παμβώτιδας αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορίας της πόλης των Ιωαννίνων: έχει συνδεθεί με την ιστορία και το θάνατο του Αλή Πασά.
Ήδη, όμως, από τη Βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο μαρτυρείται οργανωμένη ζωή πάνω στο νησί, με επίκεντρο τα οχτώ μοναστηριακά συγκροτήματα, χτισμένα τα περισσότερα από μέλη μεγάλων βυζαντινών οικογενειών, που εντυπωσιάζουν με τις θαυμάσιες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες τους, έργα εξαίρετων ζωγράφων, οι οποίοι συνδυάζουν την καλλιτεχνική δεξιότητα με τον διδακτικό χαρακτήρα των παραστάσεών τους. Η Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών (1292), η Μονή του Αγίου Νικολάου, επίσης Ντίλιου ή Στρατηγοπούλου, η Μονή Ελεούσης ή Αγίου Νικολάου των Γκιουμάτων (15ος αιώνας), η Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, συγκροτήματα που βρίσκονται στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, ή ακόμα η Μονή Προφήτη Ηλία στην κορυφή του λόφου, η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και τέλος η Μονή Αγίου Παντελεήμονος. Στα κελιά του τελευταίου αυτού μοναστηριού σώζονται οι τρύπες από τις σφαίρες που ρίχτηκαν εναντίον του Αλή Πασά, όταν αυτός προσπάθησε να διασωθεί από την πολιορκία του Χουρσίτ Πασά.
Στις Μονές αυτές και ιδιαίτερα στη Μονή Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών, διατηρούνται εξαιρετικής τέχνης μεταβυζαντινές τοιχογραφίες. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην παραπάνω Μονή εικονίζονται επτά ολόσωμοι φιλόσοφοι της αρχαιότητας, Πλάτων, Σόλων, Αριστοτέλης, Πλούταρχος, Θουκυδίδης, Απολλώνιος και Χείλων.
Σήμερα, το νησί είναι το μοναδικό στον κόσμο νησί λίμνης που κατοικείται. Η σύνδεσή του με την πόλη των Ιωαννίνων, γίνεται με καραβάκια, που εκτελούν ημερήσια δρομολόγια ανά μισή ώρα το καλοκαίρι και ανά μία ώρα το χειμώνα. Ο πληθυσμός του είναι 120 και πλέον οικογένειες οι οποίες ασχολούνται με τον τουρισμό και το ψάρεμα.
ΜΟΥΣΕΙΑ
1) Δημοτικό Εθνογραφικό Μουσείο Ιωαννίνων (Τζαμί Ασλάν Πασά).
Το Δημοτικό Εθνογραφικό Μουσείο, φιλοξενείται από το 1933 στο Τζαμί του Ασλάν Πασά, που οικοδομήθηκε το 1618. Το 1993 ανακαινίστηκε και πήρε την σημερινή μορφή του. Στο μουσειακό χώρο εκτίθενται κηροπήγια, κάδρα, κεραμικά βάζα και πιάτα που κοσμούσαν εσωτερικούς χώρους, κοσμήματα, όπλα, παραδοσιακές φορεσιές, και υφάσματα καθώς και ξυλόγλυπτα έπιπλα. Μεταξύ των εκθεμάτων διακρίνουμε όπλα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, το πηλίκιο και το ξίφος του ποιητή Λορέντζου Μαβίλη, ένα από τα όπλα και την πίπα του Εσάτ Πασά, τελευταίου πασά των Ιωαννίνων. Επίσης, εκτίθεται φωτογραφικό υλικό και πίνακες με θέματα από τις μάχες στο Μπιζάνι και την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων. Στο Μουσείο, φιλοξενούνται εκθέσεις. Εδώ, εκτίθενται η συλλογή του Βασιλείου Πυρσινέλλα με πίνακες, είδη οικιακής χρήσης και διακόσμησης καθώς και η συλλογή του Αλέξανδρου Πάλλη που περιλαμβάνει είδη οικιακής χρήσης, υφάσματα και όπλα. Τα εκθέματα αναφέρονται στους 18ο, 19ο και 20ο αιώνα. Τα θέματά τους είναι από την δραστηριότητα του χριστιανικού, μουσουλμανικού, και εβραϊκού στοιχείου στην Ήπειρο.
Διεύθυνση : Κάστρο Ιωαννίνων
Τηλέφωνο : 26510- 26356
Ώρες λειτουργίας : 08:00 π.μ. – 03:00 μ.μ.
E-mail : [email protected]
2) Βυζαντινό Μουσείο.
Το Βυζαντινό Μουσείο βρίσκεται στη μεγάλη εσωτερική ακρόπολη του φρουρίου ( Ιτς – Καλέ ), που ήταν διοικητικό κέντρο κατά την Βυζαντινή περίοδο. Το 1958 στη θέση του παλιού Νοσοκομείου, που είχε κτιστεί πάνω στα ερείπια του κεντρικού Κτιρίου του σεραγιού, ανεγέρθηκε το βασιλικό περίπτερο. Το 1993 η 8η Εφορεία Αρχαιοτήτων ανακαίνισε το εγκαταλελειμμένο κτήριο όπου σήμερα φιλοξενείται το Μουσείο. Το Μουσείο έχει επτά αίθουσες όπου εκτίθενται ευρήματα ανασκαφών από την παλαιοχριστιανική έως και τη μεταβυζαντινή περίοδο. Το λεγόμενο "Θησαυροφυλάκιο" ένα κτίριο της περιόδου του Αλή Πασά, στεγάζει τη συλλογή αργυροχοΐας, που είναι δωρεά του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα και του Ιωαννίδη.
Διεύθυνση : Κάστρο Ιωαννίνων
Τηλέφωνο : 26510- 39580
Ώρες λειτουργίας : 08:00 π.μ. – 07:00 μ.μ. (Δευτέρα κλειστά)
Ηλεκτρονική διεύθυνση
3) Λαογραφικό Μουσείο « Κώστας Φρόντζος».
Το Λαογραφικό Μουσείο δημιουργήθηκε από την Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών (Ε.Η.Μ.) και το Ίδρυμα Μελετών Ιονίου και Αδριατικού Χώρου (Ι.Μ.Ι.Α.Χ.) με σκοπό τη διάσωση, συγκέντρωση και αξιοποίηση, διάφορων αντικειμένων, του Ηπειρώτικου Λαϊκού Πολιτισμού. Τα αντικείμενα που εκτίθενται στο Μουσείο - πολλά από τα οποία είναι δωρεές φιλογενών Ηπειρωτών, ενώ τα υπόλοιπα έχουν αγοραστεί -συγκεντρώθηκαν από τον εμπνευστή και δημιουργό του, Κώστα Φρόντζο, Δήμαρχος Ιωαννίνων και Πρόεδρος της Ε.Η.Μ. και του Ι.Μ.Ι.Α.Χ. Το Μουσείο λειτουργεί από τον Οκτώβριο του 1987. Το ιδιόκτητο αυτό κτήριο χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν για τη στέγαση του Διδασκαλείου Ιωαννίνων (1913-1936), της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας (1934-1938 και 1941-1944), του Γυμνασίου Αρρένων και της Δημόσιας Τεχνικής Σχολής Εργοδηγών. Η νέα πτέρυγα του Μουσείου προστέθηκε στο παλαιό αρχοντικό του 19ου αι. κατά την πενταετία 1995-2000
Περιλαμβάνει εκθέματα που αναφέρονται στον 19ο και 20ο αιώνα και αντικείμενα του Ηπειρώτικου λαϊκού πολιτισμού όπως α) ανδρικές και γυναικείες παραδοσιακές στολές β) έργα κεντητικής και υφαντικής γ) έργα αγγειοπλαστικής δ) έργα χρυσοχοΐας και ασημουργίας ε) έργα λιθογλυπτικής και ξυλογλυπτικής στ) οικιακές συσκευές ζ) εργαλεία γεωργικών, κτηνοτροφικών και άλλα.
Επίσης, εκτίθενται η στολή του αξιωματικού του τουρκικού στρατού και δημογέροντα των Ιωαννίνων Κωνσταντίνου Δώνου 1850-1928 κι η στολή του στρατηγού Μάρκου Δρακά.
Διεύθυνση : Μιχαήλ Αγγέλου 42
Τηλέφωνο : 26510- 25233
Ώρες λειτουργίας : 09:00 π.μ. – 02:00 μ.μ., Δευτέρα & Τετάρτη 05:30 μ.μ. – 08:00 μ.μ,
Σάββατο & Κυριακή 11:00 π.μ. – 02:00 μ.μ.
4) Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Α. Βρέλλη.
Βρίσκεται κοντά στη είσοδο του Κάστρου και περιλαμβάνει έργα εμπνευσμένα από την ελληνική ιστορία.
Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει κέρινα ομοιώματα σε φυσικό μέγεθος που καλύπτουν θέματα από διάφορες περιόδους της Ελληνικής Ιστορίας και μυθολογίας όπως τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Σωκράτη, την Ελληνική Επανάσταση του 1821, κ.α.
Διεύθυνση : Καραμανλή 15
Τηλέφωνο : 26510- 22414
Ώρες λειτουργίας : 09:00 π.μ. – 03:00 μ.μ., Κυριακή 10:00 π.μ. – 02:00 μ.μ.
5 ) Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων βρίσκεται στο πάρκο «Λιθαρίτσια» κοντά στην κεντρική πλατεία. Σχεδιάστηκε σαν γενικό Μουσείο της Ηπείρου και τα σχέδια είναι του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Περιλαμβάνει ευρήματα διεθνούς φήμης διαφόρων περιόδων από τον ευρύτερο ηπειρωτικό χώρο. Τα πιο σημαντικά είναι αυτά από τον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης και του Νεκρομαντείου του Αχέροντα, ενώ σημαντικά εκθέματα (σκεύη, συλλογές νομισμάτων, θησαυροί κ.λ.π.) υπάρχουν και από άλλες περιοχές, όπως η Βίτσα, η Δουρούτη, η Λάκα Σουλίου, το Πωγώνι κ.α. Άρχισε να λειτουργεί από τον Αύγουστο του 1970. Διαθέτει πέντε αίθουσες και δύο αίθρια. Οι αίθουσες Α, Β και Γ περιλαμβάνουν αρχαιολογικά ευρήματα από το χώρο της Ηπείρου. Η αίθουσα Δ ήταν αφιερωμένη στη βυζαντινή, μεταβυζαντινή και λαϊκή τέχνη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Τα δύο αίθρια περιλαμβάνουν αρχιτεκτονικά μέλη και επιγραφές από αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής. Η αίθουσα Ε φιλοξενεί προσωρινά έργα ελλήνων καλλιτεχνών του 19ου και του 20ου αιώνα.
Διεύθυνση : 25ης Μαρτίου 6
Τηλέφωνο : 26510- 25490
Το Αρχαιολογικό Μουσείο θα παραμείνει κλειστό για το κοινό λόγω ανακατασκευής του κτηρίου
Ηλεκτρονική διεύθυνση
6 ) Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.
Στεγάζεται στο μεντρεσέ του Βελή Πασά, ανάμεσα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου και τη λαϊκή αγορά της Αγίας Μαρίνας. Οι τέσσερις αίθουσες του Μουσείου φιλοξενούν από το Φεβρουάριο του 1992,επί Δημαρχίας Φίλιππα Φίλου, υλικό από την Εθνική Αντίσταση κατά της Γερμανικής κατοχής. Περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό αρχείο, εφημερίδες, τυπογραφικά στοιχεία από το παράνομο τυπογραφείο, βιβλία για τη δράση της Αντίστασης, στολή αντάρτη, στρατιωτικούς χάρτες , όπως επίσης και την προτομή σε μπρούτζο του Κώστα Χολέβα, έργο του Κ.Καζάκου. Πάνω στους πίνακες με το φωτογραφικό υλικό, είναι αναρτημένα ποιήματα, που υπογραμμίζουν τη συγκινησιακή φόρτιση με την οποία είναι φτιαγμένο το μικρό, αλλά σημαντικό για την ιστορία του τόπου αυτό Μουσείο.
Διεύθυνση : Πλατεία Α. Παπανδρέου
Τηλέφωνο : 26510 -37644
Ώρες λειτουργίας : 09:30 π.μ. – 12:30 μ.μ., εκτός Σαββατοκύριακου
7 ) Μουσείο Λαογραφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
8 ) Μουσείο Τυπογραφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
9) Το ιστορικό μουσείο στο Νησί Ιωαννίνων.
Μουσείο Προεπαναστατικής Περιόδου: Βρίσκεται στο νησί των Ιωαννίνων και στεγάζεται σε ένα κελί της Μονής Παντελεήμονα, στο οποίο δολοφονήθηκε ο Αλή-Πασάς. Στη συλλογή του περιλαμβάνει εκθέματα από την εποχή της Τουρκοκρατίας, προσωπικά αντικείμενα του Αλή-Πασά(έγγραφα, τη στολή της Κυρα-Βασιλικής κ.α.). Σε άλλο κελί της Μονής στεγάζονται τα αρχεία των μοναστηριών του νησιού.
Διεύθυνση : Νήσος Ιωαννίνων.
Τηλέφωνο.: 26510- 81791.
Ώρες λειτουργίας : 09:00 π.μ. – 09:00 μ.μ
Δες τι χάνεις 
Στο νομο Ιωαννινων υπαρχουν υπεροχες διαδρομες, καταπληκτικα τοπια που θα ικανοποιησουν και τον πιο απαιτητικο ταξιδιωτη!
k sigoura ena weekend einai ligo ma k kala mias i parea se tetoia omorfia einai oti kalutero!!!
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed