Λένε πως ο κόσμος ανήκει σ΄ αυτούς που ξυπνούν νωρίς, όμως... δεν είναι και πολύ σίγουρο.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, όσοι σηκώνονται νωρίς το πρωί κι όσοι κοιμούνται αργά αποδίδουν εξίσου το πρωί, όμως στο τέλος της ημέρας αυτοί που κοιμούνται αργά είναι πιο προσεκτικοί.

Στους ανθρώπους, η εναλλαγή ύπνου-ξύπνιου ρυθμίζεται από δύο μηχανισμούς. Ο πρώτος, ο αποκαλούμενος κιρκαδικός ρυθμός, λειτουργεί σαν ένα εσωτερικό ρολόι 24ωρης διάρκειας: αυξάνει τα σήματα της αφύπνισης μέσα στην ημέρα και τα μειώνει όταν αρχίζει η νύκτα. Η δεύτερη διεργασία, η λεγόμενη ομοιοστατική, συμπεριφέρεται όπως μια κλεψύδρα.

Η πίεση του ύπνου, η οποία μπορεί να μετρηθεί με την πυκνότητα των αργών κυμάτων στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, αυξάνεται όσο περισσότερη ώρα περνάει κανείς ξύπνιος και μειώνεται στη διάρκεια του ύπνου. Στη διάρκεια της ημέρας η αντίθεση ανάμεσα σ΄ αυτές τις δύο «ζυγαριές», την κιρκαδική και την ομοιοστατική, μας επιτρέπει να διατηρούμε το επίπεδο της προσοχής μας.

«Πιστεύαμε ότι οι “πρωινοί τύποι” θα ήταν πιο αποδοτικοί το πρωί και, αντιστρόφως, λιγότερο το βράδυ. Στην πραγματικότητα, μιάμιση ώρα μετά το ξύπνημα δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που ξυπνάει νωρίς και σε κάποιον που κοιμάται αργά. Αντίθετα, στο τέλος της ημέρας, αυτοί που ξυπνούν αργά είναι λιγότερο κουρασμένοι και έχουν βελτιώσει την ικανότητά τους να είναι πιο προσεκτικοί», εξηγεί ο καθηγητής Φιλίπ Πενιέ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, ο οποίος συνυπογράφει την έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Science».

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι πως «οι “πρωινοί τύποι” υποφέρουν εντονότερα απ΄ ό,τι οι “βραδινοί” από την επίδραση της συσσωρευμένης πίεσης της νύστας στη διάρκεια της ημέρας, μιας πίεσης που “εμποδίζει την άριστη έκφραση του σήματος της εγρήγορσης”».

Υπάρχουν άραγε συνέπειες για τα τμήματα του πληθυσμού που ανήκουν στον έναν ή στον άλλον απ΄ αυτούς τους δύο ακραίους τύπους; «Η δουλειά μας ήταν θεμελιώδης», υπογραμμίζει ο δρ Πενιέ. «Όμως επιβεβαιώνει, πολύ εύλογα, ότι μια νυκτερινή εργασία είναι προτιμότερο να ανατίθεται σ΄ έναν βραδινό τύπο, απ΄ ό,τι σ΄ έναν πρωινό». Όσο για τις καλύτερες επιδόσειςστο τέλος της ημέρας- αυτών που ξυπνούν αργά, είναι αναμφισβήτητες όταν τα πρόσωπα βρίσκονται στον φυσικό ρυθμό τους, αλλά συχνά «αντισταθμίζονται» από κοινωνικούς καταναγκασμούς.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&c ... Id=4514295

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο! Πάντα αισθανόμουν μειονεκτικά σε σχέση με τους "πρωϊνούς" τύπους ανθρώπων, μια και θεωρείται ότι είναι πιο παραγωγικοί και δείχνουν λιγότερο... τεμπέληδες. Το άρθρο μου δίνει κουράγιο διότι το πρωϊνό ξύπνημα για μένα, απλά δεν παλεύεται!

Επιτέλους βρήκα την "δικαιολογία"" που χρειαζόμουν για την αδυναμία μου να ξυπνήσω το πρωί.