Στις 21 Ιουλίου, μια σημαντική μορφή της πλούσιας μοτοσικλετιστικής ιταλικής κουλτούρας, έχασε τη μάχη με τη ζωή, μετά από μακροχρόνια ασθένεια. Έτσι έπεσαν μια ακόμη από τις γέφυρες που μας συνέδεαν με την εποχή των ιταλικών χειροποίητων και σε ελάχιστο αριθμό παραγόμενων μοτοσικλετών των 70s και 80s.
Από τους κατασκευαστές με τα χειροποίητα πλάισια, τα πανάκριβα περιφερειακά και τις απαράμιλλες επιδόσεις, σήμερα επιβιώνει μόνο η αντίπαλος του Segale, η Bimota.
Σε 30 χρόνια 150 περίπου μοτοσικλέτες κατασκευάστηκαν με την αγάπη και την ικανότητα ενός καλλιτέχνη της Αναγέννησης, στο Vigevano, έξω από το Μιλάνο. Κάθε ένας από τους τυχερούς ιδιοκτήτες ήταν ένας προνομιούχος φρουρός ενός δίτροχου αριστουργήματος με την υπογραφή του δημιουργού του στο ρεζερβουάρ.
[...] Το '50 άνοιξε δικό του συνεργείο και ειδικεύτηκε στις Ducati και MV Agusta δρόμου, πρίν γίνει ο πρώτος αντιπρόσωπος της Honda στην Ιταλία. Ακολούθησαν οι αντιπροσωπείες της Suzuki και Kawasaki, με την οποία ενεπλάκη και στους αγώνες το 1974, με ένα Kawasaki Mach 1, στο Ιταλικό πρωτάθλημα μοτοσικλετών παραγωγής.
[...] ακολούθησε μια θαυμαστή πορεία τεχνολογικών επιτευγμάτων και ποιοτικών μοτοσικλετών, που τη σταμάτησε η ασθένειά του.
Το πιο πρόσφατο σχέδιό του, μια Segale-Harley, δεν ολοκληρώθηκε δυστυχώς ποτέ...