Θα ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας από το βορρά, μοναδική μας πρόσβαση ο δρόμος - Κοζάνης, Πεντάλοφος, Επταχώρι, Κόνιτσα. Μετά το Επταχώρι ένας δρόμος μας οδηγεί προς Ζουζούλη -Φούρκα, 24 χλμ. Στην κορυφή της Πίνδου. Ο δρόμος είναι αγροτικός. Μοιρούμε από τα δυτικά να πάμε στην Φούρκα, μετά την Κόνιτσα στο 84 χλμ. Υπάρχει δρόμος για Κεράσοβο πουλέγεται και Αγία Παρασκευή, ασφαλτοστρωμένος που μας οδηγεί στη Φούρκα και από εκεί στη Σαμαρίνα. Υπάρχει και ο υπό κατασκευή δρόμος από Κόνιτσα, Δίστρατο προς Βασιλίτσα που, αν αποπερατωθεί, η Βασιλίτσα θα γνωρίσει μεγάλες δόξες, γιατί είναι το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο της περιοχής. Η Φούρκα αποτελεί από το βορρά το ορμητήριο για την κάθετη επίσκεψη της Πίνδου, για Σαμαρίνα, Σμίξη και τον ορεινό όγκο.
Από τα Γρεβενά μπορούμε να εισέλθουμε στον ορεινό όγκο της Πίνδου. Μετά τους Μαυραναίους έχουμε την δυνατότητα να προχωρήσουμε προς το Βορρά. Το χειμώνα χρειάζεται προσοχή και η κίνηση γίνεται μόνο με αλυσίδες και πάλι με μεγάλη προσοχή. Από αυτή την είσοδο μπορούμε να πάμε και στο Μέτσοβο μέσω Μηλιάς. Εκεί θα βρούμε και τον δρόμο για την Βάλια Κάλντα, που ως γνωστό προστατεύεται από τη συνθήκη RAMSAR. Η ΔΕΗ έχει προγραμματίσει ένα μικρό υδροηλεκτρικό έργο που προκάλεσε την αντίδραση οικολογικών οργανώσεων. Υπάρχει όμως και η τεχνητή λίμνη πηγών Αώου, που είναι μαγευτική στο οροπέδιο.
Με τη Θεσσαλία, μπορούμε να γνωρίσουμε την Πίνδο από την είσοδο της Καλμπάκας-Μετσόβου. Αλλά και από τα τρίκαλα υπάρχει δρόμος. Μετά την πόρτα Παναγιά με το εκπληκτικό μοστήρι μας οδηγεί στην Ελάτη Τρικάλων και στο Περτούλι, όπου υπάρχει μικρό χιονοδρομικό κέντρο. Ο δρόμος μας οδηγεί προς Αϊδονοχώρι και στη συνέχεια προς Αρτα, αλλά δεν έχει ακόμη αποπερατωθεί.
Από Καρδίτσα, μπορούμε να πάμε στην τεχνητή λίμνη του Πλαστήρα ή, μετά το Σμόκοβο με τα ιαματικά λουτρά, μπορούμε να πάμε στην ορεινή Ευρυτανία και στο Καρπενήσι. Ο δρόμος - όπως όλοι οι δρόμοι της ορεινής Ελλάδας - δεν είναι καλός. Τι ίδιο και η είσοδος από Λαμία μέσω Γοργοποτάμου.
Από τα δυτικά, ο δρόμος από Αγρίνιο προς Καρπενήσι δεν είναι ο κατάλληλος για την προβολή της Πίνδου, ενώ υπάρχουν προοπτικές. Η περιοχή ενδείκνυται πάντως για σοβαρή τουριστική αξιοποίηση. Από την Αρτα, επίσης μπορούμε να επισκεφθούμε τον ορεινό όγκο της Πίνδου από τα Τζουμέρκα. Αν ο δρόμος Αρτας-Τρικάλων και Αρτας-Καρδίτσας αποπερατωθεί, η προσπέλαση θα είναι μαγευτική.
Επίσης, από την Αρτα μπορούμε να πάμε μέσω Πλατανούσας στα Τζουμέρκα και στην κορυφή της Πίνδου, στους Καλαρύτες και το Συράκο, από την Πλάκα μετο μοναδικό μονότοξο πέτρινο γεφύρι. Ξακουστά μεγαλοχώρια και τα δύο, έγραψαν την δική τους ιστορία. Από το Συράκο κατάγεται και ο ποιητής της Κρυστάλλης. Ο δρόμος όμως δεν είναι και τόσο καλός. Από το Συράκο υπάρχει αγροτικός δρόμος προς το Μέτσοβο, που μπορεί να αξιοποιηθεί.
Αν εξαιρέσουμε το μοναδικό δρόμο Ιωαννίνων-Τρικάλων που είναι και γνωστός, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι και καλύτερος, δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να διασχίζει την Πίνδο.
Από τα Γιάννινα μπορούμε να προσεγγίσουμε την Πίνδο από πολλά σημεία. Από το δρόμο Ιωαννίνων προς Μέτσοβο μπορούμε να πάμε στη Βοβούσα από Φραμουράρι, αλλά και από το κεντρικό Ζαγόρι μπορούμε να επισκεφθούμε τον ορεινό όγκο της Πίνδου. Από το δρόμο προς Τσεπέλοβο έχουμε πολλές επιλογές. Τη χαράδρα του Βίκου, το Βραδέτο το Τσεπέλοβο, τη Λάϊστα, που αν αποπερατωθούν οι οδικές συνδέσεις με Βοβούσα, Περιβόλι, Αβδέλα, θα αποτελέσουν κίνητρα για την επίσκεψη της ορεινής Πίνδου. Τελαυταία προσέγγιση στην Πίνδο γίνεται από τα βορειοδυτικά, από την Αρίστη-Πάπιγκο που είναι και πιο γνωστό στον πολύ κόσμο. Από το Πάπιγκο μας δίνεται η δυνατότητα να επισκεφθούμε τη Δρακολίμνη, φυσικά με πεζοπορία, από το καταφύγιο Αστρακάς.
Η Δρακολίμνη είναι στην κυριολεξία στην κορυφή της Πίνδου και αξίζει τον κόπο να την επισκεφθούμε, γιατί οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να την περιγράψουν. Από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί κανείς να θαυμάσει στην Πίνδο, είναι τα πετρόχτιστα γεφύρια που είναι μοναδικά. ’λλο αξιοπρόσεκτο στην Πίνδο είναι τα μονοπάτια που διασχίζουν τη χαράδρα του Βίκου, του Αώου αλλά και ολόκληρη την Πίνδο από το βορρά προς το νότο. Τα μονοπάτια αυτά προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τον κωδικό αριθμό Ε4 και Ε6.