Η ιΣτΟρΙα ΤηΣ μΟτΟσΙκΛεΤας . . .

από **ktm_isa** την Κυρ Ιουν 18, 2006 3:40 pm

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ θα αποκαλούσα το παρακάτω κείμενο ..
Αν και είναι ένα μεγάλο κειμενο θα έλεγα πως αξίζει να το διαβάσουν νέοι και παλιοί.

Είναι όμορφο να γνωρίζουμε μερικά πράγματα για το πώς ξεκίνησαν όλα κάποτε..

Τα σχόλια δικά σας...

Φιλικά με σεβασμό και εκτίμηση Κ.

Ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλοδήποτε ενιαίο αντικείμενο του βιομηχανικού σχεδίου, η μοτοσικλέτα μπορεί να θεωρηθεί μεταφορά για το 20ό αιώνα. Προημένος χρονικώς το αυτοκίνητο μέχρι 25 έτη και το αεροπλάνο από 36, η μοτοσικλέτα ήταν η πρώτη μορφή προσωπικής μηχανοποιημένης μεταφοράς για να προκύψει από την αρχή της βιομηχανικής ηλικίας η επόμενη εξέλιξή της ακολουθεί τα κύρια ρεύματα του νεωτερισμού.
Η αντιπαράθεση των 1868 Perreaux και το 1998 MV Agusta F4 παρουσιάζει το πεδίο της τέχνης της μοτοσικλέτας. Στην έκταση 130-έτους που οροθετείται από αυτές τις μηχανές, οι αλλαγές θάλασσας έχουν εμφανιστεί σε κάθε πτυχή των παγκόσμιων πολιτισμών, της πολιτικής, και των οικονομιών. Τα τρία κριτήρια για την επιλογή των μοτοσικλετών στην έκθεση -- αισθητική και την τελειότητα σχεδίου, την τεχνολογική καινοτομία, και τον κοινωνικό αντίκτυπο -- είναι αποστάξεις των παραγόντων που έχουν καθορίσει και έχουν χαρακτηρίσει το 20ό αιώνα.

Ο γαλλικός μηχανικός Pierre Michaux ήταν ο κύριος καινοτόμος ποδηλάτων του 19$ου αιώνα. Με το φίλο του Louis-Gkjgjw'm Perreaux, Michaux πέτυχε στην ένωση μιας μικρής μηχανής ατμού με ένα από velocipedes του το 1868, που δημιουργεί το πρώτο μηχανοποιημένο ποδήλατο. Έκανε ένα σύντομο τρέξιμο (που φθάνει, λέγεται, μια μέγιστη ταχύτητα 19 mph), παρουσίαση αποδείξεων που η έννοια θα μπορούσε να λειτουργήσει. Στο άλλο τέλος της συνέχειας, οι νέες MV του Massimo Tamburini's Agusta F4 βεβαιώνουν τη θέση αυτού του μεγάλου ιταλικού σχεδιαστή στην τέμνουσα άκρη της υψηλής τεχνολογίας, το αθλητικό σχέδιο μοτοσικλετών. Το σχέδιο του Tamburini καταναλώνει έναν γάμο της δεκαετίας του '90 της σκόπιμης έκκλησης φύλων, το ρωμανικό του ονόματος των MV Agusta, και το πιό υψηλό επίπεδο τεχνολογικού επιτεύγματος: ο αναβάτης αυτής της μοτοσικλέτας μπορεί να φθάσει στις ταχύτητες πάνω από 170 mph.

Η μοτοσικλέτα είναι μια αθάνατη πολιτιστική εικόνα που αλλάζει με τους χρόνους. Περισσότερο από την ταχύτητα, ενσωματώνει τα αφηρημένα θέματα της εξέγερσης, της προόδου, της ελευθερίας, του φύλου, και του κινδύνου. Τα όρια που επιβάλλονται από τις πιθανές μορφές και τις λειτουργίες του, και το εύρος της παραλλαγής που έχει εκφραστεί μέσα σε αυτούς τους περιορισμούς, παρέχουν ένα πλαίσιο στο οποίο να εξετάσει τη μοτοσικλέτα και ως αντικείμενο και ως έμβλημα του αιώνα μας.

====================================================

ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ: 1868-1919

Ο 19$ος αιώνας εκτείνεται μια εντυπωσιακή περίοδο εφεύρεσης, ενός ξεχωριστών για την ανησυχία του με το χρόνο, διαστήματος, και ταχύτητας. Η πρώτη ατμομηχανή σιδηροδρόμου, η χρήση του ηλεκτρικού φωτός, η δημιουργία του κινηματογράφου: η επιρροή αυτών των τεχνολογικών προόδων ήταν βαθιά, αρμόδιος γιατί οι θεμελιώδεις αλλαγές με τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας, ζουν ακόμη και οι ζωές μας, σήμερα. Ο σιδηρόδρομος μας απομόνωσε περαιτέρω από μια χωρική σχέση στο τοπίο η ηλεκτρική ενέργεια μας απελευθέρωσε από τις καθημερινές ρουτίνες που υπαγορεύθηκαν από το φυσικό φως ο κινηματογράφος, με την παραίσθηση εμφάνισής του στο "πραγματικό" χρόνο, άλλαξε τις παραδοσιακές έννοιες της προσωρινότητας και της θνησιμότητας.

Αυτές οι ιδιαίτερες εφευρέσεις μοιράζονται μια περισσότερο από συνεχιμένος αντήχηση. Καταδεικνύουν επίσης την ανησυχία της ανθρώπινης φύσης από τη βιομηχανική ηλικία -- η επιθυμία για περισσότερη ταχύτητα, περισσότερος χρόνος να εργαστούν, περισσότερη ψυχαγωγία, η απαίτηση για "διαφορετικός και καλύτεροσ" όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Είναι αυτή η υπόθεση αγάπης με το δυναμισμό που ενέπνευσε την εφεύρεση της μοτοσικλέτας.

Ορισμένες πρόωρες πειραματικές μοτοσικλέτες είναι συναρπαστικές από την άποψη της διαφάνειας των προθέσεων των εφευρετών τους: δηλαδή, πώς μπορεί εμείς να κινηθεί γρηγορότερα; Το μηθχαuξ- Perreaux, που δημιουργήθηκε στη Γαλλία το 1868, πήρε μια μικρή εμπορική μηχανή ατμού και την σύνδεσε με το ποδήλατο, που είχε υπάρξει δεδομένου ότι η χρήση 1840, των ατμός-τροφοδοτημένων δίτροχων συνεχίστηκε μέχρι αργά στον αιώνα, όπως αποδεικνύεται από τη Γενεύη. Σε άλλες πρόωρες μοτοσικλέτες, όπως το de Dion-Bouton, την Ανατολή, και τον Thomas, οι σχεδιαστές άρχισαν με τη δύναμη βενζίνης διατηρώντας το βασικό σχέδιο ποδηλάτων. Το Gottlieb Daimler, ο γερμανικός μηχανικός που πατέρας κέρδισε του παρωνυμίου "της μοτοσικλέτας," χρησιμοποιούσε πραγματικά το ξύλινο "boneshaker 1885 του" (ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει τους πρόωρους κύκλους, με τα ξύλινες πλαίσια και τις ρόδες τους) για να εξετάσει μια μηχανή βενζίνης προοριζόμενη για μια τετράτροχη μεταφορά. Το ασυνήθιστο "motocyclette του κεχριού Felix," χτισμένος το 1893, χαρακτήρισε μια ακτινωτή μηχανή πέντε-κυλίνδρων που εμπνεύστηκε από το αεροναυτικό σχέδιο που επανεμφανίζεται αργότερα εντυπωσιακό το 1922 Megola.

ΧΡΟΝΟΣ, ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΚΑΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 1894-1919

Το Hildebrand & το Wolfmueller έγιναν το πρώτο τροφοδοτημένο δίτροχο όχημα που προσφέρεται στο κοινό σε μια βάση παραγωγής σειράς. Το Hildebrand ήταν κρίσιμο στην απομάκρυνσή του από το πεντάλι ποδιών ως κύρια πηγή δύναμης μηχανών. Η μοτοσικλέτα δεν ήταν πλέον ένα υβρίδιο, αλλά μια μηχανή με τις ουσιαστικές ιδιότητές της.

Η μεγάλοι ποικιλομορφία και ο ανταγωνισμός χαρακτήρισαν τα έτη πρωτοπόρων motorcycling στις Ηνωμένες Πολιτείες, και τέτοιες επιχειρήσεις όπως ινδικές, χαρλευ- Davidson, και Henderson αναπτύχτηκε. Το πνεύμα της εξερεύνησης εκείνων των στις αρχές ετών ενθάρρυνε τις σημαντικές ανακαλύψεις στην εφαρμοσμένη μηχανική και τους άθλους της εφεύρεσης. Ένας πρώτος κατασκευαστής των μοτοσικλετών, η Pierce επιχείρηση κύκλων, ιδρύθηκε από το γιο ενός διάσημου κατασκευαστή αυτοκινήτων. Το Glenn Curtiss, που έγινε καλύτερος-γνωστό ως μηχανικός αεροπλάνων, χρησιμοποίησε μια dirigible μηχανή για να τροφοδοτήσει αρχείο-σπάζοντας β-8 του.

Ακόμη και οι παραδοσιακότερες τέχνες της αρχιτεκτονικής, του γλυπτού, και της ζωγραφικής που γυρίζουν στο δυναμισμό και την τεχνολογία ως εξαναγκασμό του περιεχομένου στην αυγή του νέου αιώνα. Σχεδόν σύμφωνα προς Gottlieb η πρώτη δοκιμαστική λειτουργία Daimler του Daimler του Einspur ήταν φανταστικό επίτευγμα του Gustave Αιφελ, ο πύργος του Αιφελ, μια ριζική, απόλυτη εξίσωση της αρχιτεκτονικής και τεχνολογία. Αργότερα, στο Παρίσι, ένα από τα γιορτασμένα παραδείγματα των καλλιτεχνικών πειραμάτων με το διάστημα και το χρόνο ήταν ο αναλυτικός κυβισμός που εξερευνήθηκε από Georges Braque και Pablo Picasso. Μια άλλη ομάδα, το ιταλικό Futurists, ενδιαφέρθηκε έντονα για την ταχύτητα, την τεχνολογία, και τον τεμαχισμό που πήγαν μαζί με την πρόοδο. Όπως τους κυβιστές, το Futurists πίστεψε στην επίδειξη πώς η φύση του οράματος παράγει την παραίσθηση ενός λιωσίματος των μορφών.

Εν τω μεταξύ, η motorcycling παγκόσμια μέθοδος η συνεχιμένος ιδεοληψία της με την ταχύτητα ήταν μέσω των γεγονότων και της τήρησης αρχείων αγώνα. Το Isle of Man tt, η παγκόσμια παλαιότερη συνεχώς οργανωμένη φυλή, ιδρύθηκε το 1907, εν τούτοις άλλα ετήσια γεγονότα, όπως την ταχύτητα καρναβάλι σε Ormond, Φλώριδα, ήταν κρατημένο έτη πριν. Μερικοί από τον πιό επικίνδυνο αγώνα έγιναν στις διαδρομές, όπου η ξύλινη επιφάνεια επέτρεψε τις ταχύτητες ευφορίας. Μέχρι τη δεκαετία του '20, οι ταχύτητες υπολόγισαν κατά μέσο όρο πάνω από 100 mph, και πολλά ατυχήματα εμφανίστηκαν, συμπεριλαμβανομένων των τραυματισμών θεατών που προκλήθηκαν από τα θραύσματα που πετούν επάνω από τη διαδρομή ως ποδήλατα που συναγωνίστηκαν από μπροστά. Καθώς η πρώτη φάση ανάπτυξης μοτοσικλετών ήρθε σε έναν περίβολο με την αρχή του παγκόσμιου πολέμου Ι, οι κατασκευαστές μοτοσικλετών επιδίωξαν να βάλουν τις μηχανές τους στις χρήσεις πέρα από το επίτευγμα των πάντα-υψηλότερων ταχυτήτων. Οι επιχειρήσεις όπως Ινδός εφοδίασαν τον ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ στρατό με τις μοτοσικλέτες, τις καρότσες, και τα αυτοκίνητα παράδοσης σε μεγάλη ποσότητα, και οι στρατιωτικές ανησυχίες απεικονίστηκαν στις εμπορικές στρατηγικές τους. Η προτεραιότητα στα μεταπολεμικά έτη μετατοπίστηκε στην αύξηση της δυνατότητας πρόσβασης του κοινού στις μηχανές που ήταν, μέχρι τότε, κατά ένα μεγάλο μέρος διαθέσιμος μόνο στους ειδικούς. Χαρλευ- Davidson ήταν εξαιρετικά επιτυχές στη στοχοθέτηση του αθλητικού προτύπου του 1919 τους σε μια μαζική αγορά.

Ως αποτέλεσμα του αθλητικών ομαλού γύρου και εύκολου του χειρισμού, μια νέα ηλικία και ένα νέο ακροατήριο εμπυρευματίστηκαν για να αγκαλιάσουν τη μοτοσικλέτα.

Η ΗΛΙΚΙΑ ΜΗΧΑΝΩΝ: 1922-1929

Η δεκαετία του '20 ήταν μια ηλικία της ευφορίας και ηρεμία γεννημένη στα τακούνια του πρώτου σφαιρικού πολέμου στη σύγχρονη ιστορία. Η συνέπεια αυτής της εκτεταμένης σύγκρουσης ανήγγειλε μέσα μια εποχή που γιορτάστηκε ως "δεκαετίες του '20 βρυχηθμού" και "ηλικία μηχανών," μια δεκαετία στην οποία μια επιστροφή στη διαταγή σχετικά με το πολιτικό μέτωπο αντισταθμίστηκε από την κοινωνική απελευθέρωση και ένα ξέσπασμα της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας. Χαρακτηρισμένος από την ξένοιαστη έκφραση αφ' ενός και τα νηφάλια, ουτοπιστικά οράματα αφ' ετέρου άλλος, το πολιτιστικό πνεύμα '20s δεσμεύθηκε από μια επιθυμία να σκουπιστούν μακριά οι φρίκες του πολέμου και να επανοικοδομηθεί η κοινωνία σύμφωνα με τις νέες τιμές και τις ιδέες.

Οι αναταραχές της γέννησης της Σοβιετικής Ένωσης ανήγγειλαν μέσα μια εποχή του προγραμματισμού και της αναδόμησης, που καθορίστηκε από την υπόσχεση της τεχνολογίας, για να διαμορφώσει το ίδρυμα μιας σοσιαλιστικής ουτοπίας. Μια ομάδα ρωσικών πρωτοποριών γνωστών ως δομιστές που έγιναν αντιληπτοί δεδομένου ότι οι μηχανικοί παρά να τελειοποιήσουν τους καλλιτέχνες εγκατέλειψαν την αντιπροσώπευση πραγματιστών υπέρ της αφηρημένης γλώσσας της γεωμετρίας. Οι μορφές τους στο χάλυβα και το γυαλί που χρησιμεύονται ως οι μεταφορές για μια νέα παγκόσμια τάξη της αρμονίας, της ακρίβειας, και της σαφήνειας.

Η εκδήλωση αυτής της νέας κατεύθυνσης στη σύγχρονη αρχιτεκτονική ήρθε να μαθευτεί ως "διεθνές ύφος," αποκαλούμενος λόγω της διαδεδομένης υιοθέτησής της και της φαινομενικά καθολικής οπτικής γλώσσας της. Το ορόσημο Pavillon de λ'Εσπηρητ Nouveau, ένα διαμέρισμα LE Corbusier's δύο-ιστορίας που χτίστηκε για το 1925 Παρίσι Exposition Internationale δες Arts Decoratifs, εξήγησε την αρχή του κτηρίου ως μηχανή, που κατασκευάστηκε από τα σύγχρονα υλικά και μια γλώσσα σχεδίου που επιλέχτηκε από ένα υβρίδιο Classicism και της σύγχρονης εφαρμοσμένης μηχανικής. Η έκθεση ήταν επίσης ένας υδροκρίτης για το σύγχρονο σχέδιο, που χρησιμεύει ως το ίδρυμα για την τέχνη Deco, το πεμπτουσιακό ύφος ηλικίας μηχανών που καθορίστηκε από το συνδυασμό βελτιωμένων μορφών της και τη χρήση των βιομηχανικών υλικών όπως το χρώμιο και το πλαστικό.

Αλλά ίσως η πιό εκτεταμένη επιρροή της μηχανής αισθητικής μπορεί να επισημανθεί σε Bauhaus της Γερμανίας, το σχολείο ορόσημων που ιδρύεται σε 1919, Κάτω από τη διεύθυνση walter Gropius, το Bauhaus πάντρεψε την κοινωνική αλλαγή μέσω της αρχιτεκτονικής, των λειτουργικών αντικειμένων, και των έργων της τέχνης βασισμένων σε μια καθολική οπτική γλώσσα (γεωμετρία) ικανή να παραχθεί μαζικά μέσω της χρήσης των ανέξοδων, βιομηχανικών υλικών. Οι μοτοσικλέτες της εποχής, όπως η Bmw R32 και το Moto Guzzi C4V, έμφαση σχεδίου ηλικίας μηχανών στην πρακτικότητα και την αποδοτικότητα που επιτεύχθηκαν μέσω ενός περιοριστικού λεξιλογίου των μορφών συνόψισαν το ήθος της ηλικίας μηχανών: καθαρός, αδύνατος, και απαλλαγμένος της διακόσμησης.

ΝΕΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΤΑΞΕΙΣ 1930-1944
Ο ελεύθερος-εύψυχος χαρακτήρας της καινοτομίας και του πειραματισμού που άκμασε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20 υποβλήθηκε σε μια αλλαγή θάλασσας στην επόμενη δεκαετία. Εκτιμώντας ότι η μηχανή αισθητική '20s πραγματοποιήθηκε μέσω μιας επικρατούσας τάσης προς την αφαίρεση, βασισμένη σε ένα περιοριστικό, γεωμετρικό λεξιλόγιο και μια ουτοπιστική πολιτική ημερήσια διάταξη, το ήθος του πολιτισμού μηχανών στη δεκαετία του '30 υπέθεσε μια συνολικά διαφορετικές κλίμακα και μια συμπεριφορά.

Ευγένεια της BMW AG, Μόναχο Αναγγαλμένος μέσα από ένα κύμα της συντηρητικής, ακόμη και ολοκληρωτικής, πολιτικής ιδεολογίας που overswept η Ευρώπη, το πολιτιστικό τοπίο μετατόπισε προς τον κοινωνικό ρεαλισμό, μια ελεγχόμενη από το κράτος ιδεολογία της δημοφιλείς, κλασικά εμπνευσμένες τέχνης και αρχιτεκτονική που γιόρτασαν την εθνική ταυτότητα μέσω των μεγαλοπρεπών θεμάτων στις εργασίες για μια ισόμετρη κλίμακα.

Ειρωνικά, ο κοινωνικός ρεαλισμός πολλών από τις αρχές και τα ιδανικά της προγενέστερης δεκαετίας: μια πίστη στη δυνατότητα της τεχνολογίας να μετασχηματιστεί η κοινωνία και μια επιθυμία να επικοινωνήσει μέσω μιας καθολικής μορφής οπτικής έκφρασης. Στη Γερμανία, το βραχύβιο πείραμα της Δημοκρατίας Weimar στην κοινοβουλευτική δημοκρατία θάφτηκε κάτω από το βάρος του υψηλού πληθωρισμού και της ανεργίας. Από την απώλεια παγκόσμιου πολέμου Ι, η Γερμανία ήταν ταπεινωμένη περαιτέρω από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, η οποία εξανάγκασε μια υψηλή τιμή από τη χώρα υπό μορφή επιδιορθώσεων, αποστράτευση των οπλισμένων δυνάμεών της, και των παραχωρήσεων στις εδαφικές αξιώσεις. Κατά συνέπεια, ώσπου να ο Adolf Hitler έγινε καγκελάριος το 1933, η Γερμανία ήταν ώριμη για το μετασχηματισμό.

Η ειρωνεία αυτής της εποχής είναι ότι ο κομμουνισμός, ο archenemy του φασισμού, αγκαλίασε πολλών από τα ιδανικά του. Μουσκεμμένος στις ίδιες λατρείες της προσωπικότητας και τους εορτασμούς της εθνικής ταυτότητας, ο Στάλιν προώθησε τη σοβιετική Ρωσία σε μια νέα εποχή της τολμηρής εκβιομηχάνισης που επρόκειτο να επιτευχθεί μέσω μιας σειράς σκληρά φιλόδοξων σχεδίων πέντε ετών. Όπως στην Ιταλία και τη Γερμανία, η ιδεολογία του εκσυγχρονισμού διαδόθηκε μέσω του μεγάλης κλίμακας προγραμματισμού και των κλασσικών ιδανικών της σωματικών δύναμης, της συνοχής, της διαταγής, και της σταθερότητας. Τα μνημεία ήταν μια αναπόφευκτη απόφυση αυτών των ιδεολογιών, και κατασκευάστηκαν με τη ζέση.

Η κληρονομιά αυτών των ιδεολογικών δικτατοριών είναι τώρα ένα θέμα ιστορίας. Τοποθετώντας τα σπίτια τους στη διαταγή, ή σε μερικές περιπτώσεις λόγω σε μια ανικανότητα να κάνουν έτσι, καθορίζουν να αλλάξουν τον υπόλοιπο κόσμο, κάθε ένας που επιδιώκει να καθιερώσουν ένα νέο παράδειγμα βασισμένο στην πολιτική φιλοσοφία του. Οι τεχνολογίες που αναπτύχθηκαν για τον κοινωνικό μετασχηματισμό έγιναν όπλα καταστροφής. Ινδός, Zuendapp και χαρλευ- Davidson ήταν μεταξύ των πολλών κατασκευαστών μοτοσικλετών που εβλέίδαν την υπηρεσία κατά τη διάρκεια του πολέμου και πολύ περισσότεροι, ιδιαίτερα βρετανικοί κατασκευαστές, έπεσαν θύμα στη μεταπολεμική οικονομική κρίση στην Ευρώπη, με τις αντηχήσεις του που φθάνουν στη δεκαετία του '50.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: 1946-1958

Δύσκολο του αμερικανικού παγκόσμιου πολέμου ΙΙ παλαίμαχοι εμπλούτισε την αμερικανική μυθολογία μοτοσικλετών. Ο εν καιρώ πολέμου κόσμος τους ενθάρρυνε μια συναδελφικότητα μεταξύ των αποσπασμάτων μοτοσικλετών που θα διαμόρφωναν τη ρίζα των συμμοριών μοτοσικλετών όπως Marlon Brando στην ταινία άγρια (1954). Το ιuηθεδ-επάνω ποδήλατο στρατού με την εβερυμαν-ηχώντας moniker "βαρίδι-εργασία," έγινε το όχημα για την πτήση τους. Οι παλαίμαχοι αγώνα περιπλανήθηκαν τους δρόμους της Αμερικής στις συνεκτικές ομάδες οι πρόδρομοι της συκοφαντημένης αμερικανικής συμμορίας μοτοσικλετών, αυτοί οι κτηνίατροι έκαναν τον εύκολο αναβάτη πολύ πριν Hollywood. Το counterpoint στη "βαρίδι-εργασία" ήταν το Vespa: Brando στο δέρμα ενάντια σε Audrey Hepburn σε μια τεράστια φούστα στις ρωμαϊκές διακοπές (1953). Γεννημένο της ανάγκης για τη φτηνή προσωπική μεταφορά στο χάος της μεταπολεμικής Ιταλίας, το Vespa στη συλλογική πολιτιστική ψυχή. Κοινωνικά αποδεκτός ακόμα ακόμα ρομαντικός, αυτό συνόψισε τον εναγκαλισμό του suburbia της μοτοσικλέτας.

Το τέλος της εχθροπραξίας δεν σήμανε το τέλος του πολέμου. Ο ψυχρός πόλεμος όρου αντικατέστησε τον παγκόσμιο πόλεμο φράσης, με ίσως ακόμα τη μεγαλύτερη πολιτιστική αντήχηση. Ο εχθρός δεν θα μπορούσε πλέον να κατακτηθεί απλά από τον ογκώδη πατριωτισμό κινητοποίησης και μάζας μάλλον, οι μεγάλες βόμβες ήταν τόσο αόριστες και αήττητες όσο ο αέρας μέσω του οποίου να ταξιδεψουν. Πυρηνικός έγινε ενεργός λέξη της κοινωνίας. Η ανησυχία που προκλήθηκε από τους κινδύνους του πυρηνικού πολέμου ωοτόκησε την αμερικανική σταθεροποίηση στην πυρηνική οικογένεια. Η προκύπτουσα απομόνωση, που χαρακτηρίστηκε καλύτερα από τις προγραμματισμένες, ομοιογενείς κοινότητες όπως Levittown, Νιου Τζέρσεϋ, ακολούθησε ένα σχέδιο -- η αποσύνθεση των παλαιών σχεδίων της ανθρώπινης κοινωνικής σχέσης, και με την, η θραύση των συνδέσεων μεταξύ των γενεών. Ο πολεμικός προγραμματισμός, ο οικογενειακός προγραμματισμός, και ο οικονομικός προγραμματισμός απορρόφησαν τον αυθορμητισμό από το μεταπολεμικό κόσμο. Η πολιτική και κοινωνική συμμόρφωση έγινε νόμος.

Το εκλεκτής ποιότητας μουσείο Motorsports κουρέων
Μπέρμιγχαμ, Al Σε αυτό το πλαίσιο, ανήσυχο GIs' έγινε ακόμα πιό ενοχλητικό, μετατροπή σε προάστειο ακόμα πιό αναπόφευκτη, και κοινωνική εξέγερση ακόμα πιό προβλέψιμη. Η μοτοσικλέτα έγινε το όχημα για όλες τις σκιές της εξέγερσης -- από το vigilantism του σκληροπυρηνικού ποδηλάτη οι συμμορίες στο μαλακότερο, σχεδόν προκλητικό θέτουν των προαστιακών νοικοκυρών που τολμούν να μληθούν τις στάρλετ Hollywood. Η λεπτή μηχανή -- από φίνο Vespas στην αποθάρρυνση Harleys -- έγινε η μεταφορά στην οποία η Αμερική θα οδηγούσε σε μια από τις πιό ταραχώδεις εποχές που η νέα χώρα ήξερε πάντα. Οι ανησυχίες της μεταπολεμικής κοινωνίας πρόβλεψαν το χάος της δεκαετίας του '60, και η μοτοσικλέτα έγινε η πολιτιστική εικόνα που ακολούθησε την κοινωνική ρευστοποίηση

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ/COUNTERCULTURE: 1960-1969

Στη δεκαετία του '60, συνερχόμενη μοτοσικλέτες μόδα. Προσδεγμένα και από suburbanites και τα παιδιά λουλουδιών, ποδήλατα ήταν τόσο σχετικά με την πολιτιστική εικονογραφία '60s όσο το στηθόδεσμος-κάψιμο, lsd, και οι διαμαρτυρίες οδών. Οι μόνος-φαντασμένοι επαναστάτες ταξίδεψαν στα πακέτα σε Harleys και οι πυρηνικές οικογένειες έξοχα cubs Honda. Οι μοτοσικλέτες έγιναν εξοικειωμένες και στις νέες αμερικανικές λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας και στις παλαιές, πίσω δρόμοι μέσος-Αμερικανός. Η ταχύτητα, το sexiness, η χρησιμότητά τους, και το σχέδιο συνήθειας ικανοποίησαν μια κοινωνία που κάμφθηκε στη χρησιμοποίηση της ενέργειας. Αλλά ως γενεές, οι φυλές, και τα φύλα που καταπιάστηκαν με τις επιθυμίες και τις διαφορές τους, ο κινηματογράφος και η διαφήμιση κατέστησαν το μοτίβο μοτοσικλετών solipsistic. Μια επαναστατική εικόνα έγινε σημαντικότερη από την εξέγερση η ίδια, και η μοτοσικλέτα έχασε μερικές από τη δυσάρεστη άκρη της.

Νύχτα μετά από τη νύχτα οι ειδήσεις έτρεξαν το χαρακτηριστικό πρότυπό της των θεμάτων που ανησύχησαν τη μεγάλη κοινωνία: ο πόλεμος του Βιετνάμ, ο ψυχρός πόλεμος, η φυλή, η απελευθέρωση των γυναικών, η σεξουαλική επανάσταση, και ρόλος βράχου "ν". Ο αμερικανικός λαός αηδιαστικός, αλλά η επανάσταση που μεταβιβάζεται στο θέατρο στις λέξεις του Norman Mailer, η "συμβατική πολιτική έχει έτσι λίγα που κάνουν με την πραγματική υπόγεια ζωή της Αμερικής ότι κανένας από μας δεν ξέρει πολύ για τον πραγματικό που πρόκειται να πει την πιθανή ιστορική φύση της Αμερικής." Η απόκλιση μεταξύ της μεσολαβημένης ζωής και αόριστου "του πραγματικού" της ζωής είχε γίνει απέραντη.

Ο,τιδήποτε ιστορία γινόταν, οι νέοι έκαναν ένα μεγάλο μέρος από την. Whether.by πεθαίνοντας στο Βιετνάμ ή αποφασίζοντας ποια ζώνη θα ολοκλήρωνε τα τώρα πολύ σημαντικά διαγράμματα, η μεγαλύτερη ομάδα ηλικίας στην Αμερική, "νεολαία," ανησύχησε μια κλίμακα των "αριθμών αρχήσ" κυμαινόμενος από τους πολιτικούς ως τα άτομα αγγελιών ως τους υπουργούς ως τα προαστιακά moms. Η παγκόσμια νεολαία ήταν έξω στο δρόμο που επιδιώκει την ελευθερία, και η μοτοσικλέτα ήταν ένας τόσο βέβαιος φορέας όσο οποιοιδήποτε για να προσφέρει ένα γρήγορο χτύπημα από την. Ο εύκολος αναβάτης ταινιών (1969) γύρισε ανάποδα το μύθο αμερικανικού του δυτικού -- κάουμπου! και άλογο και ένας κώδικας από τους οποίους να ζήσει -- και ο ευγενικός John Wayne παρήγαγε στο ζαλισμένο Dennis

Η νεολαία του κόσμου διοικούμενου για να κάνει σχεδόν κάθε δημόσια πράξη μια πολιτική χειρονομία, και η δεσμός-βαμμένη μακροχρόνιας τρίχα πουκάμισων και πήραν τις θέσεις τους παράλληλα με τις πορείες αστικών δικαιωμάτων και τις κάρτες σχεδίων. Η εξέγερση έγινε μόδα, και Hollywood, λεωφόρος του Μάντισον, και η βιομηχανία μοτοσικλετών που κεφαλαιοποιήθηκε όπως ποτέ πριν.

ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΌ ΤΟ ΟΛΑ: 1969-1978

Το έτος 1969 χαρακτήρισε το τέλος μιας εποχής, που έφθασε στην αιχμή της με Woodstock, και κλώτσησε από άλλη, με εύκολο αναβάτη ταινιών Peter Fonda's τον εικονικό. Η διαφημιστική εκστρατεία για τον εύκολο αναβάτη που πιστοποιήθηκε, "ένα άτομο πήγε για την Αμερική και couldn't το εύρημα αυτό οπουδήποτε," ένα συναίσθημα που θα μπορούσε να επεκταθεί για να αγκαλιάσει την ολόκληρη δεκαετία.

Βιετνάμ, η απειλή του στρατιωτικού νόμου στο σπίτι, ο αποκλεισμός πετρελαίου ΟΠΕΚ, Γουότερ γκέιτ, και τα "βρώμικα τεχνάσματα" της CIA στο εξωτερικό και στο σπίτι οδηγημένος στην ανάπτυξη των συναισθημάτων της αβεβαιότητας και της αδυναμίας παρά τις κρίσεις στα εσωτερικά και διεθνή μέτωπα. Η διαφυγή από τις ανήσυχες πραγματικότητες της ζωής βρέθηκε στον πειραματισμό με τις εναλλακτικούς θρησκείες και τους τρόπους ζωής η αναζήτηση της έννοιας της ζωής μέσω της transcendental περισυλλογής, της γιόγκας, του μυστικισμού, και της ανατολικής θρησκείας οι γραφές του Carlos Casteneda κοινότητες και παραισθησιακά φάρμακα.

Το Disco, στον πυρετό νύχτας Σαββάτου ταινιών (1977), ήταν αμφισβητήσιμα το πιό κυρίαρχο σύμβολο της εποχής. Προέκυψε αρχικά ως μουσική μιας αληθινής υπόγειας κοινωνίας, οι της οποίας κάτοικοι χόρεψαν μέχρι το πρωί στη μανιώδη απευθείας μουσική που χειρίστηκε από "τα dee-jays." Ταϊ'ζοντας με την όρεξη του κοινού για τις φόβος-προκληθείσες συγκινήσεις, Evel Knievel έγινε ένας από τους υψηλός-πληρωμένους διασκεδαστές του χρόνου του, που κατασκευάζει τη μοτοσικλέτα επίδειξη-που οδηγά το ίδιο ένα unto βιομηχανίας. Τα σαγόνια (1975) και οι πόλεμοι αστεριών (1977) καθόρισαν ένα νέο ύφος τόσο ενδιαφερόμενο στην απελευθέρωση μέσω του θεάματος όσο στην ανάπτυξη ιστορίας ή χαρακτήρα.

Οι μοτοσικλέτες έχουν προσφέρει πάντα τη διαφυγή αναβατών μέσω της ταχύτητας, αλλά, στη δεκαετία του '70, οι κατασκευαστές έμαθαν να εφαρμόζουν την τεχνολογία racetrack στη δημιουργία των superspeedy ποδηλάτων για το δρόμο. Θ*Χονδα, παραδείγματος χάριν, μετασχημάτισε και τις συνήθειες σχεδίου μοτοσικλετών και οδήγησης με CB750 της τέσσερα. Χαρλευ- Davidson και ο θρίαμβος έκανε τις ευγενείς προσπάθειες να ανταγωνιστεί, προσφέροντας τα φίλαθλα superbikes τους. Ενώ XLCR χαρλευ- Davidson, ένας μικρός-ένσωματωμένος δρομέας καφέδων, μετρίασε τα κλασικά τμήματα σχεδίου Harley και πήρε την έμπνευση από την Ευρώπη, ο θρίαμβος της Μεγάλης Βρετανίας έκανε μια last-ditch προσπάθεια μάρκετινγκ με το πέρασμα του Ατλαντικού με τον προσδιορισμό που έκανε την άμεση αναφορά σε ένα κλασικό "αμερικανικό" (δηλ., χαρλευ- Davidson) βλέμμα. Και οι δύο ήταν αποτυχίες αγοράς. Αν και τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιό μακρυά από τον εύκολο μπαλτά αναβατών καπετάνιου America's, ήταν το Ducati 750SS, το προϊόν του δεσποτικού ιταλικού σχεδίου, το οποίο συνέλαβε το zeitgeist της εποχής. Στη "δεκαετία του '70, αυτό το ποδήλατο ήταν ο τελευταίος φορέας escapist.

ΤΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΕΤΗ: 1982-1989

Η δεκαετία του '80 χαρακτηρίστηκε από τα άκρα. Η δεκαετία άρχισε με την ιρανική κρίση ομήρων και τελείωσε με τη θύελλα ερήμων λειτουργίας. Ανοιξε με την πρόταση του προγράμματος πολεμικής "διαστημικού υπεράσπισησ" αστεριών και έκλεισε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και το θρυμμάτισμα της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Πρόεδρος Jimmy Carter είχε δηλώσει μια "εθνική κρίση της εμπιστοσύνησ" το καλοκαίρι του 1979. Από την αρχή της '80s χώρας βρέθηκε στη μέση μιας ολοκληρωμένης υποχώρησης. Η προεδρία του Ronald Reagan's εκτάθηκε τακτοποιημένα τη δεκαετία, και μέχρι το 1983, σημάδια ότι ο πληθωρισμός τιθόταν υπό έλεγχο που δείχτηκε την αρχή μιας οικονομικής ανάκαμψης που θα μετασχημάτιζε τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τους τρόπους ζωής ενός μεγάλου μέρους της αμερικανικής μέσης κατηγορίας.

Η προσφάτως ανευρεθείσα οικονομική δύναμη στην Ασία φανερώθηκε από την πλημμύρα των φτηνών ηλεκτρικών αγαθών, των αυτοκινήτων, και των μοτοσικλετών που ήρθαν χύνω στις Ηνωμένες Πολιτείες. _ Honda, Καωασακη, Σuζuκη, και Υαμαχα είμαι μεταξύ ο πιό πολύ βαριά εμπορεύομαι και ευρέως αγοράζω μοτοσικλέτα ο "δεκαετία του '80, και αυτός έρχομαι να καθορίζω και τελικά να συμβολίζω ο βλέμμα και σχέδιο ο μοτοσικλέτα κατά τη διάρκεια εκείνος εποχή. Οι ικανότητες ταχύτητας και ο προσδιορισμός συναγωνίζομαι-τύπων βρήκαν την πεμπτουσιακή μορφή της στο "πύραυλο δικράνων" και την αγορά της πρόσφατα στον επίπεδο yuppie με μια προτίμηση για την εικόνα του κινδύνου και τη θέση της ταχύτητας.

Η σφοδρή επιθυμία για τα καταναλωτικά αγαθά επεκτάθηκε στην αγορά τέχνης, που βοηθά να διογκώσει ριζικά τις τιμές πράγματι καταβληθείσες για την τέχνη στη δημοπρασία. _ 1987, ο ίδιος έτος όπως "μαύρος Δευτέρα," ο μεγάλος Dow Jones βιομηχανικός μέσος κατάδυση μέχρι εκείνος ημερομηνία, Βηνθεντ φορτηγό Γογχ Ίριδα είμαι δημοπρατώ για ένας αρχείο $53,9 εκατομμύριο Σοτχεψυ Υόρκη. Η τέχνη είχε γίνει μόνο ένα άλλα προϊόντα που αγοράζονται και που πωλούνται στην αγορά.

Ίσως η επιτομή της ευαισθησίας της δεκαετίας θα μπορούσε να βρεθεί διαδοχικά εγκωμιασμένος και Jeff Koons. Με stainless-steel bunnies και τις επιπλέουσες καλαθοσφαιρίσεις του, φάνηκε να επιθυμεί να αποδειχθεί, με Gordon Gekko oliver Stone's σε Γουώλ Στρητ (1987), ότι η πλεονεξία ήταν όχι μόνο καλή, μπόρεσε επίσης να είναι διασκέδαση.

ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟΣ/ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ: 1993-1998

Η δεκαετία του '90 είναι η δεκαετία στην οποία, για πρώτη φορά δεδομένου ότι Honda παρουσίασε την εικονική γραμμή λουριών της τριάντα έτη πριν, "συναντάτε τους συμπαθητικότερους ανθρώπους σε μια Honda." Motorcycling είναι όχι μόνο δροσερό, πωλεί. Αλλά, δροσερός όπως μπορεί να φανεί, η νευρικότητα '90s του δημοφιλούς πολιτισμού είναι παρούσα motorcycling επίσης. Οι τάσεις σχεδίου της δεκαετίας αντηχούν την αλλαγή γρήγορος-πυρκαγιάς της πολιτικής και του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο. Ο πολιτισμός δεκαετίας του '90 είναι για την αναφορά, όχι σεβασμός. Οι παλαιές διαταγές σκουπίζονται κατά μέρος, upstarts πάρτε τη θέση τους, και, ενάντια στις πιθανότητες, πετυχαίνουν.

Ο Miguel Galluzzi, ένας νέος σπουδαστής στο κεντρικό κολλέγιο τέχνης του σχεδίου στο Πασαντένα, εβλέίδε αυτήν την νευρικότητα στην προαστιακή οδική τοπίο νότιας Καλιφόρνιας, όπου grunge ήταν ένας τέλειος καθρέφτης της μουσικής και της τοποθέτησης μιας νέας ηλικίας. Αψηφώντας κάθε σύγχρονη ρουμπρίκα σχεδίου μοτοσικλετών από το Τόκιο στο Μόναχο, Galluzzi αναδημιούργησε τα γδύνω-γυμνά προαστιακά specials σε μια μοτοσικλέτα παραγωγής. Το αποτέλεσμα, ένα λαμπρό κομμάτι της ερμηνείας λαϊκός-πολιτισμού, ήταν M900, επαρονόμασε "το τέρας."

Ο Erik Buell, ένας αληθινός ατομιστής του αμερικανικού σχεδίου μοτοσικλετών, παίρνει τα συνθήματα από ένα διαφορετικό τοπίο και τα αναδιαμορφώνει έπειτα. Εξίσου άνετη στον κόσμο GEN-H βουνών ή του racetrack κοιλώματος η σειρά, Buell έχει εφεύρει πάλι ένα αμερικανικό αρχέτυπο μοτοσικλετών. Για μια έναρξη, τα σχέδιά του είναι περιβαλλοντικά ευαίσθητα: "Περισσότερος θόρυβος δεν σημαίνει ότι περισσότερη δύναμη" είναι ένα από τα mantras του. Χρησιμοποιώντας μόνο τις μηχανές χαρλευ- Davidson, Buell αποδεικνύει ότι οι αμερικανικές μοτοσικλέτες δεν χρειάζονται να ενσωματώσουν το cliche του θορυβώδους, παχιού ταχύπλοου σκάφους λεωφόρων.

Όταν η Bmw αποφάσισε να αναχωρήσει από το εβδομήντα-χρονών χειρόγραφό τους γρήγορων, αξιόπιστων αθλητικών tourers και κατάδυσης στην αγορά ταχύπλοων σκαφών, θα μπορούσαν εύκολα να έχουν κάνει το λάθος το ύφος χαρλευ- Davidson. Αλλά, μέσω της λαμπρότητας του σχεδιαστή Δαβίδ Robb, βρήκαν έναν νέο τρόπο να ταξιδεψουν. Όπως Galluzzi, Robb μελέτησε στο κεντρικό κολλέγιο τέχνης του σχεδίου και είναι αισθητά προσαρμοσμένο στο παγκόσμιο εξωτερικό το στούντιό του. Αλλά ενώ Galluzzi και Buell προέρχονται άμεσα από την παράδοση μοτοσικλετών, τα προηγούμενα σχεδίου Robb είναι εκείνα του αμερικανικού αυτοκίνητου και σχεδίου προϊόντων. R1200C του Robb αναφέρεται σε εκείνες τις γαλήνιες ημέρες των μεγάλων κιγκλιδωμάτων και του χρωμίου χωρίς την ύπαρξη σε όλο "αναδρομικό," μια λέξη έγκυος με τις αρνητικές ενώσεις μοτοσικλετών. Στην αθόρυβη και αποδοτική μηχανή Robb, μπορείτε να ταξιδεψετε 55 mph μυρίζοντας τα λουλούδια. Μπορείτε σχεδόν να ακούσετε το τραγούδι πουλιών. Αυτό είναι η ψυχή αμερικανικό motorcycling, ακόμη και με μια καρδιά όλη η αποδοτικότητα της Bmw: κίνηση άξονων, μια αποδεδειγμένη μηχανή μπόξερ, και ηλεκτρονική διαχείριση μηχανών. Το ταχύπλοο σκάφος είναι το flipside του τέρατος Galluzzi grunge είναι '90s γίνοντας πράσινο.

Πάντα όρθιοι... :wink: