Χτές το βράδυ είχα τη καλύτερη μοτοσυκλετιστική εμπειρία της ζωής μου...

Είχα βραδυνό ραντεβού στη Γλυφάδα και τελείωσα 10 το βράδυ. Μένω ψηλά στα βόρεια της αττικής και η λογική διαδρομή ηταν περιφερειακός, αττική, εθνική και τσούπ έφτασα...

Ε λοιπόν με το που βγαίνω από τη συνάντηση βλέπω τη θάλλασα, το απίστευτο φεγγάρι και τον αντικατοπτρισμό του στο νερό και το μαύρο γυαλιστερό μου αλογάκι (φρεσκοπλυμένο) να με παρακαλάει για βόλτα...του έκανα το χατήρι...

Γεμίζω βενζίνη μέχρι τη τάπα...και ξεκίνησα....Γλυφάδα, Βουλιαγμένη, νεα Φώκαια...Σούνιο και από εκεί πάλι παραλιακά μέχρι μαραθώνα έφτασε η χάρη μου και στη λίμνη έκανα και τσιγάρο (κάτι από τη διαφήμιση τη παλιά του Prince μου θύμησε).

Το πιό όμορφο είναι ότι μετά τη Φώκαια και τη γνωστή διαδρομή που τη φχαριστήθηκα (όσο μπορούσα λόγω κουλάδας και προχωρημένης ηλικίας και υποχρεώσεων στα παιδιά μου για τανζανιές).

Μετά όμως η ώρα είχε περάσει και ο δρόμος ήταν ήσυχος και η ταχύτητα cruising που λένε οι αμερικάνοι...το φώς ήταν απίθανο από το φεγγάρι στο δρόμο και αποφάσισα και έβυσα τα φώτα (άφησα μόνο τα πορείας...να μας βλέπουν και τα υπόλοιπα οχήματα).
Μοναδικό...απίθανο.... το αλογάκι μου γουργούριζε στις 3,000 στροφές ήσυχο και με το κράνος ανοιχτό ένοιωθα το κρύο αέρα και την επαφή με τη φύση...

Μοναδικό...το προτείνω...

αχ τι μου θυμισες

και εγω το εχω κανει αυτο με τα φωτα , αλλα οχι λογο ρεματζαδας ,αλλα λογο καμενες λάμπες


παντος ειναι φοβερο ποσο καλα βλεπεις και με το φως του φεγγαριου

Μερικές εμπειρίες μας πάνω στα μωρά μας δεν περιγράφονται!